? قمر در عقرب مهر ماه 97

? قمر در عقرب پدیدهٔ نجومی عبور کره ماه از زمینه صورت فلکی عقرب (کژدم) و یا از امتداد برج فلکی عقرب است

? در روایتی امام صادق(علیه السلام) می فرمایند: «هر کس در هنگامی که قمر در عقرب باشد، مسافرت یا ازدواج نماید، خیری نمی بیند»
? همچنین پیامبر اکرم ص فرمودند: هرکس در این ایام بر خدا توکل کند، خداوند او را یاری خواهد کرد بویژه اگر صدقه بپردازد. زیرا صدقه نحوست را از بین می برد. خواندن آیت الکرسی هم موثر است.

⁉️منظور از قمر در عقرب برج عقرب است یا صورت فلکی عقرب؟

◽️در مورد اینکه کدامیک از این دو می تواند منظور امام صادق علیه السلام در روایت فوق باشد بین علما اختلاف است
در این بین نظر علامه حسن زاده آملی که در زمان ما متبحر در علم هیئت و استاد این فن می باشند این است که ملاک همان صورت فلکی است و دلائلی برای آن ذکر می کنند. (دروس فی المعرفه الوقت و القبله، درس 25)
◽️اما در عین حال ایشان اینکه در هر دو مورد یعنی هم برج و هم صورت فلکی از مسافرت و ازدواج اجتناب شود را مطابق با احتیاط می دانند.

? ورود و خروج قمر به برج عقرب

✅ شروع : چهارشنبه 18 مهر 1397 ساعت 06:00

❌ خروج: جمعه 20 مهر 1397 ساعت 21:16

? ورود و خروج قمر به صورت فلکی عقرب

✅ شروع : جمعه 20 مهر 1397 ساعت 19:13

❌ خروج: دوشنبه 23 مهر 1397 ساعت 03:15

? در این ایام انجام کارهای مهم زیر کراهت دارد و بهتر است ترک شود:
◽️خواندن عقد ازدواج
◽️مسافرت
◽️اقدام برای بچه دار شدن (اعقاد نطفه)
◽️افتتاح کار و کسب و تجارت
◽️حجامت
◽️و…

❤️ جدول قمر در عقرب کل سال 1397

? ahlolbait.com/media/19656

ادامه »

اشتباه بزرگ که باعث سکته مغزی می شود:

1. نخوردن صبحانه

2. پرخوری

3. دخانیات

4. استفاده زیاد قند و شکر

5. آلودگی هوا

6. کمبود خواب

7. پوشاندن سر به هنگام خواب

8. کارکشیدن از مغز در هنگام بیماری

9. کاهش افکار مثبت

10. کم حرفی

دکتر مجید سمیعی، روانشناسی برای زندگی

قطره از دریا نشانی می دهد: بازخوانی مقام و منزلت حضرت فاطمه زهرا علیها السلام در کلام رهبر معظم انقلاب اسلامی حضرت آیت الله العظمی خامنه ای (1367-1390)

معرفی کتاب

قطره ای از دریا نشانی می دهد

حضرت آیت الله خامنه ای

به کوشش سید محمد باقر حسینی

مقام و منزلت حضرت فاطمه سلام الله علیها

______

قسمت هایی از کتاب

فاطمه ی زهرا در قله بشریت قرار دارد و کسی از او بالا تر نیست.

______

زن امروز دنیا الگو می خواهد ،اگر الگوی او زینب و فاطمه ی زهرا باشد،کارش عبادت است .از فهم درست ،هوشیاری در درک موقعیتها و انتخاب بهترین کارها

__________

زندگی فاطمه زهرا سلام الله علیها به خاطر عظمت و شگفتیهای فراوانی که در آن هست،شبیه اسطوره های تاریخ است.حقیقتا چشم ما نمی تواند مقامات معنوی آن بزرگوار را ببیند و در آیینه ی کوچک ننمایی.

________

قرب به فاطمه زهرا سلام الله علیها با محبت عملی

ما باید خودمان را به این مرکز نور نزدیک کنیم و نزدیک شدن به مرکز لازمه و خاصیتش،نورانی شدن است .باید با عمل و نه با محبت خالی نورانی بشویم.عملی که همان محبت و همان ولایت و همان ایمان،آن را به ما املا می کند و از ما می خواهد با این عمل باید جزو این خاندان و وابسته به این خاندان بشویم.

✅#روزه_کله_گنجشکی منبع روایی دارد ?

⚜امام باقر علیه السلام فرمودند:

◀️ ما پسران خود را وقتى هفت ساله اند، تکلیف
به روزه گرفتن می کنیم، به اندازه اى که توان دارند تا به روزه، عادت کنند،
ولى شما پسرانتان را وقتى نه ساله شدند، به اندازه اى که توان دارند، تکلیف کنید و زمانی که تشنگى بر آنان چیره شد، افطار کنند.

کافی/ج3/ص409

#همنوا_با_ابوحمزه #فراز_نهم
دوستان عزیزم، همراهان بزرگوار پویش #همنوا_با_ابوحمزه ، شب نهم ماه مبارک رمضان‌ بر شما به خیر و سلامت پر از برکت و نعمات معنوی باد.
حواستان به گذر روزهای این ماه عزیز هست؟ امیدوارم قدر لحظه لحظه این روزها را بدانید و استفاده کافی و وافی را از برکات و فیوضات رحمت الهی ببرید.
بدون مقدمه برویم سراغ فراز شب نهم. شاید این فراز خیلی با دل‌هایمان بازی کند. بنده وقتی عشق‌ورزی خدا با خودش را می‌بیند حقیقتا شرمنده می‌شود که چقدر بی‌فکر و قدرنشناس است که حواسش به الطاف الهی نیست و خوشا به حال ما که امامان بزرگوارمان با دعاهائی چون ابوحمزه ما را از این فراموش‌کاری اگر شده برای دقایقی نجات می‌دهند. حضرت می‌فرمایند:
الهی رّبَّیْتَنِی فِی نِعَمِکَ وَ إحسانِکَ صَغِیراً وَ نَوَّهْتَ بِاسْمِی کَبِیراً : خدایا: به نعمت و احسانت پرورشم دادی در دوران کودکی، و شهرت دادی مرا در بزرگیم
1- امام علیه السلام بعد از بیان صدق گفتار به ذکر نعم او سبحانه پرداخته و چنین اشاره می فرماید ای پروردگار من؛ مرا از کودکی در انواع نعم خود پرورش دادی؛ از اول که پا به عرصه این عالم گذاشتم بر ناتوانی من توانایی دادی؛ الهام بخشیدی مرا، که چگونه سينه مادر را در دهان گرفته و ارتزاق نمایم و چقدر بر من گوارا کردی آن شیر را؛ و همچنین من که هر آن، مواجه با خطراتی بودم، چگونه مرا حفظ کردی که این از سنن دیرینه تو است: ان کل نفس لما علیها حافظ. از همان خردسالی بر من نگهبان گماردی؛ فرشتگان را موکل کردی که از من دفاع نمایند؛ آن چه را وسیله پرورش بود و آنچه را که طریق لطف و احسان بود درباره من مبذول فرمودی که اگر بخواهم این نعیمت را به شمار آورم؛ کی توانم.
و با این حالت که غرق احسانت بودم بزرگم کردی و در بزرگی بلندنامم فرمودی و عزت و رفعتم بخشیدی.
پس ای کسی که تربیت کردی و پروردی مرا در دار دنیا با آن همه احسان و نیکویی ها و تفضل و رحمت و نعمت خود و اشاره کردی برای من در آخرت به سوی عفو و کرم خود.

شاید مراد از این عبارت آن باشد: پس ای کسی که دنیای مرا از هر جهت تأمین کردی آرزوی من چنین است که در آن سرای جاوید هم مرا مشمول رحمت و کرم خود نمایی. (شرح دعای ابوحمزه ثمالی، نویسند: احمد زمردیان شیرازی)
2- خدایا! تاکنون که در کنار سفره نعمت و احسان تو به سر بردیم. از کودکی تاکنون، از نظر مسائل مادّی و دنیائی ما را تأمین کردی. وقتی سالمند و بزرگ شدیم، ما را شهره روستایمان یا شهرمان یا استانمان، یا کشورمان، یا در یک منظقه وسیع‌تری، در یک قارّه‌ای، مانند آن کردی. ما را مشهور کردی، خوش‌نام کردی، نام آور کردی. نام بردار کردی، و مانند آن. وعده‌های آخرت هم که از شما رسیده است.
پس بنابراین ما حدوثاً و بقآءً در کنار سفره تو نشستیم. ما عادت کردیم به این که ناز پروردة تَنعُّم تو باشیم. و عادت کردیم که با دست خالی بیائیم، با روی سیاه بیائیم، با روی سپید، دست پُر برگردیم. عادت کردیم، تو ما را عادت دادی! (شرح دعای ابوحمزه ثمالی، آیت‌الله جوادی آملی)

و اما فراز شب دهم : اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اخْتِمْ لِی بِخَیْرٍ : خدایا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، و برایم ختم به خیر فرما
1- اول وجود مبارک امام سجاد صلوات می‌فرستد، بر محمّد و آل محمّد (علیهم الصَّلاه و علیهم السَّلام) ، بعد درخواست می‌کند؛ عرض می‌کند: خدایا! پایان امور ما را به خیر ختم بکن، چون إنَّمَا الاُمورْ بِخواتِیمِها. بَدعاقبتی بسیار چیز بَدی است و حسن عاقبت بسیار چیز خوبی است. یکی از دعاهائی که انسان درباره خود دارد، عرض می‌کند: پروردگارا ! بهترین حالت مرا در دوران پیری من قرار بده که اوّلاً من در دوران پیری نیازمند به بیگانگان نباشم . ثانیاً با حسن عاقبت و ایمان کامل رخت بربندم. که ایمان را به همراه خود به برزخ و قیامت ببرم.
برای استجابت دعا، صلوات نقش تعیین کننده دارد. در نهج البلاغه از امیرالمؤمنین علیه السَّلام نقل شده است: اگر مسئلتی دارید، قبل از خواستن چیزی اول صلوات بفرستید، چون خداوند این صلوات را و طلب رحمت را مستجاب می‌کند. وقتی آن اولی را مستجاب کرد، خواسته‌ای را که در کنار صلوات ارائه کردید و صلوات را شفیع خواسته قرار دادید، آن را هم برآورده می‌کند. (شرح دعای ابوحمزه ثمالی حضرت آیت الله جوادی آملی)

#همنوا_با_ابوحمزه #فراز_هشتم
دوستان عزیزم سلام. طاعات و عبادات شما مورد قبول درگاه حضرت دوست. در این شب‌های عزیز دعا برای سلامتی و تعجیل در فرج مولایمان حضرت صاحب الزمان را فراموش نفرمایید. و اما فراز شب هشتم :
وَ لا یَعْتَرِضُ عَلَیْکَ اَحَدٌ فِی تَدْبیرِکَ :
و هیچ کس نمی‌تواند در تدبیر امور به تو اعتراض کند
1- تدبیر امور مخلوقات در اختیار خداست. او که منزّه از ضدّ است، مُبرّای از شریک است، منزّه از جَزاف و گزاف است دلیلی ندارد که کسی به او اعتراض بکند. اصلاً او اعتراض پذیر نیست. چون این چنین است اگر کسی را براند برابر با حکمت می‌داند. لذا در این دعا امام سجاد عرض می‌کند: پروردگارا ! من آن معرفتی که درباره تو دارم اگر یک بار یا ده بار مرا برانی، باز دوباره برمی‌گردم . برای این که آن علل و عوامل نیایش و دعا همچنان پیش من هست. (شرح آیت الله جوادی آملی بر دعای #ابوحمزه_ثمالی )
2- البته خداوند می‌تواند بنده را به هر نوع عذابی و به هر کیفیتی خوار و ذلیل کند و می‌تواند رحم کند هر بنده‌ای را که بخواهد، رحم و عذاب در دست خداوند است، همان‌طورکه در قرآن می‌خوانیم آنجا که خداوند متعال رحم می‌کند حقی نداریم از او سؤال کنیم و آنجا هم که بخشش می‌کند دلیلی بر سؤال نیست، آنجایی جای سؤال است که حق کسی ضایع شود.
فضل و کرم خدا جای سؤال ندارد و هیچ‌کس حق ندارد از فعل خدا سؤال کرده و در حکومت و حکمت خداوند متعال منازعه کند، چرا که هیچ‌کس در امر خداوند شریک نیست و نمی‌تواند دخالت کند بلکه خداوند مستقل است و هر طور که بخواهد انجام می‌دهد.
خداوند، مساوی و شریک، کمک کننده و مزاحم ندارد، کسی توان مقابله در برابر ذات حق را ندارد و نمی‌تواند در حکم او شریک شود، احدی نمی‌تواند در تدبیر الهی که بر خلق و آفرینش خود چه در عالم خلق و چه در عالم عقل دارد اعتراض کند و هیچ کسی دخالتی در تدبیر و مدیریت الهی ندارد.
(شرح آیت الله محمدحسین احمدی فقیه یزدی بر دعای #ابوحمزه_ثمالی

#همنوا_با_ابوحمزه #فراز_هفتم
به نام مهربانی که مهربان‌ترین است و مهربانی و بخشندگی‌اش به من جرأتی داده تا با وجود رفتار زشت خود، باز بر درگاه آستانش زانو بزنم و نامش را بر زبان جاری سازم و دست نیاز به سویش دراز کنم.
دوستان عزیزم و همراهان نازنین شبکه کوثرنت، سلام
سلامی عاشقانه به رفعت و بلندای فرازهای بی‌نظیر دعای ابوحمزه بر مهمانان ماه خدا. آنان که روح و جان خود را در فضای ملکوتی این ماه جلا می‌دهند و توشه یک سال خود را از ساعات و دقایق این ماه گرامی برمی‌دارند. طاعات و عبادات شما در این روزهای گذشته از این ماه عزیز قبول درگاه حضرت حق. میان دعاها و زمزمه‌ها، نمازها و راز و نیازها، دعا برای سلامتی و تعجیل در فرج مولایمان حضرت صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف را فراموش نفرمایید.
و اما فراز هفتم از دعای شریف #ابوحمزه_ثمالی:
و إن عذبت فغیر ظالم : و اگر عذاب هم کنی، ظلم نکرده‌ای
وقتی بیان می‌شود اگر عذاب کنی، این «اگر» عنوان شرطی محقّق به عذاب نیست. چون «إن» چند معنی دارد. به معنی اگر و شاید هم هست. یعنی اگر من را عذاب هم کنی، ظالم نیستی. یعنی شاید هم عذاب نکنی، این‌قدر تو ارحم‌ الراحمین هستی.
پس پروردگار عالم این‌قدر بندگانش را دوست دارد. آن‌وقت از آن‌جا به بعد، اگر عذاب شود؛ چون عذاب حال خود اعمال ماست، چند نوع عذاب صورت می‌گیرد که بیان این‌ها هم از باب تأدیب خود انسان محسوب می‌شود. یک مورد از آن را این‌گونه تعبیر کردند که یعنی لذّت عبادت را نمی‌چشد به هر حال گناه کرده و این، اثر دارد. عذابش چیست؟ حتماً نباید عذاب، یک مصیبت و … باشد، یک عذاب این است که انسان لذّت عبادت و مناجات را نچشد.
حالا این سؤال پیش می‌آید که اگر خدا، ارحم الراحمین است، پس چرا عذاب می‌کند؟!
جواب را خود پروردگار عالم به یک نوعی تبیین فرمودند و آن، این که اصلاً عذاب از ناحیه‌ی خدا نیست. در سوره‌ی فصلت، آیه‌ی 46 پروردگار عالم می‌فرماید: «من عمل صالحا فلنفسه» هر کس عمل صالحی انجام دهد، به نفس خودش برمی‌گردد و نفعش را خودش می‌برد، اعمال صالح ما به درد پروردگار عالم که نمی‌خورد؛ چون او بی‌نیاز مطلق است. نماز ما، روزه‌ی ما و … چه نفعی برای خدا دارد؟! اگر کسی اهل معرفت شد، می‌فهمد که اتّفاقاً لطف خداست که عبادت (نماز، روزه، حج، خمس، جهاد و …) را بر ما تکلیف کرد و بنده‌اش را یله و رها نگذاشت و با این تکالیف، او را رشد داد.
در این‌جا هم پروردگار عالم می‌فرماید: «من عمل صالحاً فلنفسه و من اساء فعلیها» اگر بدی هم کند، باز به خودش ضرر زده است. «و ما ربک بظلام للعبید»، پروردگار عالم هیچ موقع ستمگر بر بندگانش نیست. خدا ظلم نمی‌کند.
این هم که بیان می‌کنیم: «و ان عذبت فغیر ظالم»، اگر مرا عذاب کنی، تو ظالم نیستی، بلکه همان بدی که انجام دادم، به خودم برگشته است.
(سخنرانی آیت الله قرهی در تفسیر دعای ابوحمزه ثمالی)

#همنوا_با_ابوحمزه #فراز_پنجم
به نام آنکه مرا با محبت خویش ادب نمود و با وجود بخل و خساستم مرا از جود و کرمش محروم نساخت. همان که حتی اگر با زبان گناه آلودم بخوانمش مرا از درگاهش رد نمی‌کند. و هم او که رسیدن بر آستانه درگاهش فقط یک قدم است و آن قدم همان است که بر این خود آلوده نهم…
دوستان و همراهان عزیزم سلام. طاعات و عبادات شما عزیزان قبول درگاه حضرت دوست. چاره‌ای نیست جز تحمل ما تا آخر ماه مبارک رمضان. انشاءالله اگر باعث زحمت و کدورت شما هستم به بزرگواری خود عفو بفرمایید.
رسیدیم به پنجمین شب و به فراز پنجم . بهتر دیدم در تکمیل فراز شب قبل، جمله بعدی دعا را بیاورم که می‌فرماید:
وأَنَّکَ لاتَحْتَجِبُ عَنْ خَلْقِکَ إِلاّ أَنْ تَحْجُبَهُمُ الاَعْمالُ دُوَنَکَ :
1- در فراز قبل دیدیم که مسافت رسیدن به حضرت دوست زیاد نیست . و حالا در این فراز می‌فرماید که حجابی هم نیست و اگر حجابی هست، این حجاب همان گناهان بنده است. و برای همین است که دعاها با استغفار شروع می‌شود تا این حجاب برداشته شود. و نیز با شکر آغاز می‌شود چرا که به جا نیاوردن شکر نعمت هم خود حجابی است که با حمد در آغاز دعا این حجاب هم برطرف می‌شود. وقتی که حجاب برطرف شد حالا بنده خواسته اصلی خودش را طلب می‌کند. (انشاءالله در اولین فرصت این قسمت از دعا را بخوانید و ببینید که حضرت بعد از فراز از خداوند چه طلب می‌کند)
2- یعنی تو از نظر خلق پنهان نیستی مگر اینکه اعمال‌شان حجاب انها از تو گردد.
خدای متعال نزدیک تر از ان است که حتی تصورش را بکنیم،یا نزدیکتر از من به من است. واین عجب بین که من از او دورم به تعبیرات ان شاعر دیگر که گفته:
کی رفته‌ای ز دل که تمنا کنم ترا. پنهان نگشته‌ای که هویدا کنم تورا
اما انچه مسلم است و در این دعای عظیم الشأن امده اعمال بد ما باعث دوری از خدا و حقایق عالم شده است،بین ما و خدا حجاب‌های زیادی از حجاب‌های نورانی و ظلمانی قرار دارد،اما امام حجاب اعمال را در اینجا بیان می‌کند، اگر ما گناه نکنیم و اعمال سوء نداشته باشیم به خدا و خلیفه خدا می‌رسیم و در ان تشرف جناب علی ابن مهزیار خدمت امام زمان (ارواحناء فداء)نکته جالبی است وان این که وقتی قاصد حضرت امد به قاصد حضرت گفت:((ارید الامام المحجوب عن العالم ))=من دنبال امامی می‌گردم که محجوب و غایب از دیدگان عالم است.
قاصد گفت:((و ماهو المحجوب عن العالم ولکن حجبه سوء اعمالکم))=آن حضرت محجوب از عالم نیست اعمال بد شما باعث شد که او برای شما حجاب باشد.
گفتم که روی خوبت از من چرا نهان است
گفتا تو خود حجابی ورنه رخم عیان است.
حرف اول و اخر این است که گناه نکنیم (شرح دعای ابوحمزه از حجت الاسلام سید عباس موسوی مطلق )
00000000000

#همنوا_با_ابوحمزه #فراز_ششم
به نام آنکه مرا با محبت خویش ادب نمود و با وجود بخل و خساستم مرا از جود و کرمش محروم نساخت. همان که حتی اگر با زبان گناه آلودم بخوانمش مرا از درگاهش رد نمی‌کند. و هم او که رسیدن بر آستانه درگاهش فقط یک قدم است و آن قدم همان است که بر این خود آلوده نهم و به نام او که میان من و او حجابی نیست جز آنچه من به دست خود میان او و خودم چون حجاب ساخته‌ام…
سلام! سلامی با عطر خوش دعای ابوحمزه در شب‌های مبارک عزیزترین ماه خدا. دوستان عزیزم طاعات و عبادات‌تان مقبول درگاه احدیت. امیدوارم که دعای خیر حضرت صاحب الزمان عج‌الله تعالی فرجه الشریف شامل حال تک‌تک ما در این شب‌های عزیز باشد. در این ساعات و دقایق ارزشمند حضرتش را از دعای خیر برای سلامتی و فرجش فراموش نکنید.
و اما فراز شب ششم، فرازی بس عجیب و تکان دهنده، که گرچه در ابتدا بنده را مقابل پروردگار سراپا لبریز از شرم و خجالت می‌کند. ولی باز به همان رسمی که در فرازهای دعای ابوحمزه فراوان دیده می‌شود، گوئی دست خالق به زیر چانه بنده گنهکار روسیاه سربه‌زیر می‌آید و صورتش را بالا می‌آورد که شرم چرا؟ تو اینک دربرابر معبود نشسته‌ای و میان من و تو حجابی نیست. پس سرت را بالا بگیر. حتی اگر گنهکاری سرت را بالا بگیر. و امام سجاد علیه‌السلام چقدر زیبا در این فراز بنده را از این شرم نجات می‌دهد و راه بازگشت را بر بنده می‌گشاید. آنگاه که می‌فرماید:
فَلَوِ اطَّلَعَ الْیَوْمَ عَلَی ذَنْبِی غَیْرُکَ مَا فَعَلْتُهُ : اگر کسی جزتو از گناهم آگاه می‌شد هرگز آن را انجام نمی‌دادم
بارها برایم پیش آمده که گناهی یا عمل خلافی را مرتکب شدم که حتی اگر احتمال حضور و اطلاع شخص دیگری را می‌دادم از آن عمل دست برداشتم. حال آنکه معبودم و پروردگارم در تمام لحظات حاضر و ناظر من است.
خدایا ! من اگر گناه کردم، معنای حریم شکنی نیست. معنای هتک حرمت ربوبی نیست. پروردگارا! من در برابر دیگران تو را گناه نمی‌کنم. و نه تنها حقّ دیگران را ضایع نمی‌کنم، حقّ خودم را هم در برابر تو ضایع نمی‌کنم. و در حضور دیگران، مشهد و محضر دیگران تو را گناه نمی‌کنم. امّا در حضور تو، تو را گناه می‌کنم. این نه برای آن است که حرمت تو را رعایت نکردم و این نه برای آن است که تو پیش من مُکرّم و مُعزّز نیستی! بلکه برای آن است دیگران اگر بفهمند و ببینند، آبروریزی می‌کنند، مرا کیفر می‌کنند و تو می‌بینی و می‌دانی و عفو می‌کنی! پس سرّ اینکه در حضور دیگران گناه نمی‌کنم و در حضور تو گناه می‌کنم آن است که تو می‌بخشی و آنها نمی‌بخشند. نه برای آن که تو پیش من محترم نیستی حرمت شکنی می‌کنم !
خوب پس اینکه انسان در حضور دیگران گناه نمی‌کند و در حضور ذات أقدس إله گناه می‌کند ، این ممکن است دو گونه باشد: یک عدّه‌ای برای خدا حرمت قائل نیستند، معاذ الله. یک عدّه‌ای برای خدا حرمت قائل‌اند و خدا را ستّار می‌دانند و خدا را غفّار می‌دانند. خدا را حلیم می‌دانند. چنین کسی استحقاق دریافت عفو الهی را دارد. البتّه تعبیر استحقاق نه برای آن است که کسی طلبکار باشد. بلکه به این معناست اگر ذات أقدس إله ببخشد، اینجا مورد روا و جواز و حقّ است .

#همنوا_با_ابوحمزه #فراز_چهارم
و أنَّ الرّاحِلَ إلِیکِ قَرِیبُ المَسافَه
فرمودند: اگر کسی بار سنگین گناه روی دوش او نباشد، بخواهد به طرف خدا ارتحال کند، رحلتی به طرف خدا کند، راه دور نیست. “وَ أنَّ الرّاحِلَ إلِیک قَرِیبُ المَسافَه.” مسافت بسیار نزدیک است . چون یک قدم فاصله است و آن این است که: یک قدم بر خویشتن نِه و آن دِگر در کوی دوست. برای کسی که سالک إلی الله است بیش از یک قدم فاصله نیست. یعنی باید روی خواسته‌های خود پا بگذارد، روی هوی پا بگذارد. وقتی روی هوی پا گذاشت، قدم دوّم را در دالان توحید می‌نهد. یک قدم بر خویشتن نِه و آن دِگر در کوی دوست!
هر کس بخواهد به سمت پروردگار عالم سفر کند و به سوی او حرکت کند، طبعاً ذوالجلال و الاکرام راه را بسیار نزدیک می‌کند. در روایت فرمود: بنده من! تو یک گام به سمت من بردار، من ده گام برمی‌دارم. البته این را از باب تمثیل فرمود؛ یعنی اگر از تو حرکت باشد، مابقی آن من هستم و «قَرِیبُ الْمَسَافَةِ» این است؛ یعنی قصد سفر به سوی خدا و قصد الهی شدن، باید توأم با رحل باشد. وقتی حرکت کردی تمام است.

چرا عنوان رحل و راحل بیان می‌فرماید؟ راحل یعنی کسی که می‌داند همه چیز عاریه است إلّا خودش که حقیقی است. لذا آن کسی که بداند همه چیز عاریه است، قصد حرکت به سوی پروردگار عالم برای او آسان می‌شود و راحت هم حرکت می‌کند. راحل به کسی می‌گویند که دنیا دست و پایش را نمی‌گیرد و وابسته به آن نیست. خیلی مهم است که چیزی عامل توقّف انسان نشود و راحت بتواند حرکت کند. «راحل» یعنی چیزی دست و پا گیر او نباشد.

راحل این‌گونه است، از همه چیز می‌بُرد، لذا بعد مسافت هم دیگر برای او نخواهد بود، «قَرِیبُ الْمَسَافَةِ» است. سفر معنوی این حالت را دارد که «وَ أَنَّ الرَّاحِلَ إِلَیْکَ» هر کس بخواهد به سوی تو سفر کند، طبیعی است که «قَرِیبُ الْمَسَافَةِ» است؛ چون راه مشخّص است. ذوالجلال و الاکرام هم خودش محبّت و لطف می‌کند، اگر بنده‌اش یک قدم بیاید، به تعبیر خودش ده قدم جلو می‌آید و این راه را خیلی نزدیک می‌کند.

فراز سوم در شب سوم :
أَدْعُوکَ یَا سَیِّدِی بِلِسَانٍ قَدْ أَخْرَسَهُ ذَنْبُهُ : آقای من! سیّد من! تو را می‌خوانم، به زبانی که از فرط گناه، لال گردیده است.
1- انسان وقتی به دعا مشغول است، نشانه‌ی این است که زبان او را نبسته‌اند. گاهی زبان انسان را می‌بندند و لال می‌کنند. شاید بگوید: من که دارم حرف می زنم. بله، زبانش به همه چیز باز می‌شود، امّا به دعا مشغول نیست. ای بسا وسط دعا، حواسش این طرف و آن طرف باشد و با رفیقش صحبت کند و … . یا این که در مطالب دیگر می‌آید، امّا در دعا حضور ندارد. می‌فرماید: او را لال کردند و اجازه ندادند که دعا کند. عمری می‌رود و می‌آید یک دعای کمیل، یک دعای ندبه و … نخوانده است. گاهی فرازهایی از آن‌ها به گوشش می‌خورد، امّا ماه‌های مبارک می‌آید و می‌رود، ولی یک دعای افتتاح هم نخوانده است، چه برسد به ادعیّه دیگر.

2-اعتراف به گناه و اعتراف به این که انسان به لسان مذنب، ذوالجلال و الاکرام را می­خواند، لطف و کرامت کریم را بر انسان بیشتر می­کند. وقتی انسان می­آید در محضر ذوالجلال و الاکرام دعا می­کند، ذوالجلال و الاکرام را خطاب می­کند و عرض حال می­کند گاهی تصوّر می­کند که به زبان معمول است، امّا اگر اقرار کند که خدایا! می‌­دانم من لایق نیستم و با این لسان مذنب، با این زبانی که گناه او را لال کرده، دیگر نه می­‌تواند تو را صدا بزند، نه حال دعا دارد، نه وضع دعا دارد، نه روح دعا دارد، محضر مبارکت آمدم که تو را بخوانم، آن وقت این‌جا که لطف پروردگار عالم به بشر بیشتر هست.

به نظر میاد که در این فراز باید درباره گناهان زبان صحبت کنیم. اگر دوستان شرح دیگری از این فراز به دستشون رسید توی پیام ها بفرستند. با تشکر