#همنوا_با_ابوحمزه #فراز_هفتم
به نام مهربانی که مهربان‌ترین است و مهربانی و بخشندگی‌اش به من جرأتی داده تا با وجود رفتار زشت خود، باز بر درگاه آستانش زانو بزنم و نامش را بر زبان جاری سازم و دست نیاز به سویش دراز کنم.
دوستان عزیزم و همراهان نازنین شبکه کوثرنت، سلام
سلامی عاشقانه به رفعت و بلندای فرازهای بی‌نظیر دعای ابوحمزه بر مهمانان ماه خدا. آنان که روح و جان خود را در فضای ملکوتی این ماه جلا می‌دهند و توشه یک سال خود را از ساعات و دقایق این ماه گرامی برمی‌دارند. طاعات و عبادات شما در این روزهای گذشته از این ماه عزیز قبول درگاه حضرت حق. میان دعاها و زمزمه‌ها، نمازها و راز و نیازها، دعا برای سلامتی و تعجیل در فرج مولایمان حضرت صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف را فراموش نفرمایید.
و اما فراز هفتم از دعای شریف #ابوحمزه_ثمالی:
و إن عذبت فغیر ظالم : و اگر عذاب هم کنی، ظلم نکرده‌ای
وقتی بیان می‌شود اگر عذاب کنی، این «اگر» عنوان شرطی محقّق به عذاب نیست. چون «إن» چند معنی دارد. به معنی اگر و شاید هم هست. یعنی اگر من را عذاب هم کنی، ظالم نیستی. یعنی شاید هم عذاب نکنی، این‌قدر تو ارحم‌ الراحمین هستی.
پس پروردگار عالم این‌قدر بندگانش را دوست دارد. آن‌وقت از آن‌جا به بعد، اگر عذاب شود؛ چون عذاب حال خود اعمال ماست، چند نوع عذاب صورت می‌گیرد که بیان این‌ها هم از باب تأدیب خود انسان محسوب می‌شود. یک مورد از آن را این‌گونه تعبیر کردند که یعنی لذّت عبادت را نمی‌چشد به هر حال گناه کرده و این، اثر دارد. عذابش چیست؟ حتماً نباید عذاب، یک مصیبت و … باشد، یک عذاب این است که انسان لذّت عبادت و مناجات را نچشد.
حالا این سؤال پیش می‌آید که اگر خدا، ارحم الراحمین است، پس چرا عذاب می‌کند؟!
جواب را خود پروردگار عالم به یک نوعی تبیین فرمودند و آن، این که اصلاً عذاب از ناحیه‌ی خدا نیست. در سوره‌ی فصلت، آیه‌ی 46 پروردگار عالم می‌فرماید: «من عمل صالحا فلنفسه» هر کس عمل صالحی انجام دهد، به نفس خودش برمی‌گردد و نفعش را خودش می‌برد، اعمال صالح ما به درد پروردگار عالم که نمی‌خورد؛ چون او بی‌نیاز مطلق است. نماز ما، روزه‌ی ما و … چه نفعی برای خدا دارد؟! اگر کسی اهل معرفت شد، می‌فهمد که اتّفاقاً لطف خداست که عبادت (نماز، روزه، حج، خمس، جهاد و …) را بر ما تکلیف کرد و بنده‌اش را یله و رها نگذاشت و با این تکالیف، او را رشد داد.
در این‌جا هم پروردگار عالم می‌فرماید: «من عمل صالحاً فلنفسه و من اساء فعلیها» اگر بدی هم کند، باز به خودش ضرر زده است. «و ما ربک بظلام للعبید»، پروردگار عالم هیچ موقع ستمگر بر بندگانش نیست. خدا ظلم نمی‌کند.
این هم که بیان می‌کنیم: «و ان عذبت فغیر ظالم»، اگر مرا عذاب کنی، تو ظالم نیستی، بلکه همان بدی که انجام دادم، به خودم برگشته است.
(سخنرانی آیت الله قرهی در تفسیر دعای ابوحمزه ثمالی)