پشتیبانى زن از شوهر

از صفات بسیار نیکوى یک زن شایسته این است که شوهرش را در

برابر تمامى دنیا عوض نکند. این امر در چند حالت به اثبات مى رسد:

اوّل در جایى که عده اى از خویشان یا آشنایان نسبت به همسرش

بدگویى کنند، زن با کمال جسارت و جرات قاطعانه و مؤدبانه به

طرفدارى از همسر قیام کند و از او پشتیبانى نماید.

دوّم اینکه رفتار و کردارش در تنگدستى و غنا یکسان باشد. بلکه در

هنگام فقر و روبرو شدن با مشکلات مادّى، مهر و علاقه بیشترى به

همسرش نشان دهد. هیچگاه کاسه صبرش لبریز نشود

و تاب و توان از دست ندهد.

سوّم اینکه اگر کوتاهى، سستى یا خطایى مشاهده کرد،

به هیچ وجه آن را با کسى مطرح نکند و کمبود هاى خانه را

به دیگران بازنگوید.

قرآن شریف در این باره چنین رهنمود دارد که انسان باید عیبهاى

دیگران را بپوشاند، و بداند که خود سرتا پا عیب و نقص و گناه

و عصیان است و اگر خداوند ستّار، عیبهاى او را از دیدگان مردم

نمى پوشاند، رسواى کوى و برزن مى شد. پس به شکرانه ى این

نعمت عظیم چشم بر نقایص و کاستیهاى دیگران فرو بندد

و زبان به عیبها نگشاید.

امّا خاصه زن باید بیش از همه در این مهم کوشا باشد و بداند که

با فقر و غنا خداوند انسان را مى آزماید.

هرگز به علّت تنگدستى، همسر خود را تحقیر نکند و با مشاهده ى

کمبودى در زندگى درصدد مقایسه ى همسرش با آشنایان و

همکاران و فامیل برنیاید تا زندگى شیرین به تلخى نگراید

و کانون گرم و معنوى خانوادگى به سردى کشیده نشود.

در خبر است که هرگاه حضرت امیرمؤمنان (علیه السلام) به منزل

تشریف مى آورند و وارد خانه به ظاهر محقر

حضرت فاطمه (سلام الله علیها) مى شدند

احساس آرامش مى کردند و دردهایشان تسکین مى یافت

و فریاد دشمن و ناله ى دوست جبران مى شد.

البته حقوق مرد نسبت به زن از

وظایف اخلاقى و تعهدات عُرفى جدا است،

چنانکه مرد حق ندارد زن خود را مورد بازخواست قرار دهد که

چرا لباسش را نشسته یا غذا را خوب نپخته است.

تنها حق مسلّم مرد نسبت به زن در رابطه با مسایل زناشویى است

و در این باره زن باید به شرط نداشتن عذر شرعی

تسلیم محض شوهر خویش باشد.

ناگفته نماند که زن صالح کسى است که

روحیات همسر خود را ارزیابى کند و

مطابق درخواست او عمل کند،

پیش از آن که وى چیزى خواسته باشد.

منبع: خانواده در اسلام، برگرفته از بیانات آیت الله حسین مظاهری