طبق عادت همیشگی مجله را ورق زدم تا به جدول رسیدم

خواندم سه عمودی

یکی گفت بلند بگو

گفتم یک کلمه سه حرفیه

از همه چیز برتر است

یکی گفت : پول

تازه عروس مجلس گفت: عشق

شوهرش گفت : یار

کودک دبستانی گفت : علم

اون آقا پشت سر هم گفت : پول اگه نمیشه طلا ، سکه

گفتم : آقا اینها نمیشه

گفت : پس بنویس مال

گفتم : بازم نمیشه

گفت : جاه

گفتم : نه نمیشه

دیدم همه ساکت شدند

مادر بزرگ گفت : عمر

سیاوش که تازه از سربازی آمده بود گفت : کار

دیگری خندید و گفت : وام

یکی از آن وسط بلند گفت : وقت

یکی گفت : آدم

خنده تلخی کردم و گفتم نه

اما فهمیدم تا شرح جدول زندگی کسی را نداشته باشی

حتی یک کلمه سه حرفی آن هم درست در نمی آید

باید جدول کامل زندگیشان را داشته باشی بدون آن همه چیز بی معناست

هر کس جدول زندگی خود را دارد

هنوز به آن کلمه سه حرفی جدول خودم فکر میکنم

شاید کودک پا برهنه بگوید: کفش

کشاورز بگوید : برف

لال بگوید : حرف

ناشنوا بگوید : صدا

نابینا بگوید : نور

ومن هنوز درفکرم

که کسی نگفت : خدا