پروفسور حسابی: 22سال درس دادم؛
?هیچگاه لیست حضور وغیاب نداشتم؛
?چون کلاس باید اینقدر جذاب باشد که بدون حضور وغیاب، شاگردت به کلاس بیاید.
?هیچگاه سعی نکردم کلاسم را غمگین و افسرده نگه دارم؛
?چون کلاس، خانه دوم دانش آموز هست.
?هردانش آموزی دیر آمد سر کلاس، راهش دادم؛
?چون میدانستم اگر 10دقیقه هم به کلاس بیاید؛ یعنی احساس مسئولیت نسبت به کارش.
?هیچگاه بیشتر از دوبار حرفم را تکرار نکردم؛
?چون اینقدر جذاب درس میدادم که هیچکس نگفت: بار سوم تکرار کن.
?هیچگاه 90دقیقه درس ندادم؛
?چون میدانستم کشش دانش آموز متوسط وکم هوش وباهوش باهم فرق دارد.
?هیچگاه تکلیف پولی برای کسی مشخص نکردم؛
?چون میدانستم ممکن است بچه ای مستضعف باشد یایتیم.
?هیچگاه دانش آموزی درب دفتر نفرستادم؛
?چون میدانستم درب دفتر ایستادن یعنی شکستن غرور.
?هیچگاه تنبیه تکی نکردم وگروهی تنبیه کردم؛
?چون میدانستم تنبیه گروهی، جنبه سرگرمی هست؛ ولی تنبیه تکی، غرور را میشکند.
?همیشه هردانش آموزی را آوردم پای تخته، بلد بود؛
?چون میدانستم که کجا گیر میکند نمیپرسیدم.

روز معلم مبارك

ادامه مطلب :