امروز دوستےمے گفت : خیلے سال پیش که دانشجو بودم ، بعضی از اساتید عادت به حضور و غیاب داشتند. تعدادے هم برا محکم کارے دو بار این کار روانجام مے دادند. ابتدا و انتهاے کلاس ..
.که مجبور باشے تموم ساعت رو سر کلاس بنشینے.هم رشته اے داشتم که شیفتہ ے یکے از دختران هم دوره اش بود. هر وقت این خانم سر کلاس حاضر بود، حتے اگر نصف کلاس غایب بودند، جناب مجنون مے گفت: استاد، همه حاضرند!
و بالعکـس، اگر تنها غایب کلاس این خانم بود و بس، مے گفت: استاد امرو همـہ غایبند، هیـچ کس نیومده!
در اواخر دوران تحصیل، باهم ازدواج کردند و دورادور مے شنیدم که بسـیار خوب و خوش هستند.
امروـ خبردار شدم که آگهے ترحیم بانو را با این مضمون چاپ کرده اســـــت؛
هیـچ کس زنده نیست… همه مُردند …
شاید عشق همین باشد….