رقابت شدید برای مراسم وارداتی و من درآوردی :

عقد «آریایی» با مهریه «عربی» بر اساس سال‌ «میلادی» !

/ تکلیفمان را با خودمان مشخص کنیم

میلاد حسینی: شوخی می‌کنید دیگر؟ نه؟ روز به روز آیین‌های بیشتری به رسم و رسوم ازدواج‌هایمان اضافه می‌کنیم اما یکی از این آیین‌ها، کمکی به جوانان برای شروع یک زندگی راحت نمی‌کند. از تمام اعیاد، برای هدیه دادن به عروس خانم استفاده می‌کنیم و در شب یلدا و عید نوروز آریایی هستیم و در روز زن و روز دختر، طرفدار پر و پا قرص دین اسلام! تمامی این روزها وظیفه آقا داماد است که با کوله‌باری از هدیه خدمت عروس خانم و خانواده‌اش برسد و در آن روز، بسته به ایرانی یا عربی بودن جشن، خون آریایی یا خون مذهبی باید در رگ‌هایش جاری باشد. حالا که دیگر رقابت بین مراسم داخلی و وارداتی بالا گرفته، عقدهای آریایی هم وارد بازار شده‌اند و با نمونه عربی خود رقابت تنگاتنگی را آغاز کرده‌اند!

عقد آریایی چیست ؟!
عقد آریایی، یک عقد تشریفاتی است. شما که قبل از این عقد، عقد شرعی و قانونی خود را خوانده‌اید و به هم محرم شده‌اید، حالا چیزی شبیه به آیین نیاکان خود، یک عقد تشریفاتی برای مهمانان عزیزتان برگزار می‌کنید، البته حتی در همین زمینه هم خیلی‌ها عقیده دارند که جشن ازدواج نیاکان ما به این صورت نبوده است. بخشی از دیالوگ‌هایی که در این مراسم گفته می‌شود به این صورت است:
آقا داماد : « به نام نامی یزدان، تو را من برگزیدم از میان این همه خوبان، برای زیستن با تو میان این همه گواهان، بر لب آرم این سخن با تو وفادار خواهم ماند در هر لحظه، در هر جا، پذیرا می‌شوی آیا ؟!»
عروس خانم : « به نام نامی یزدان، پذیرا می‌شوم مهر تو را از جان، هم اکنون باز می‌گویم میان انجمن با تو وفادار تو خواهم ماند، در هر لحظه در هر جا »
پیمان بان (عاقد !) : «به نام دادار نیک‌ اندیش. تو را سپاس می‌گوییم که به این دو یار مهربان، مهر خویش ارزانی داشتی تا زندگی‌شان را با پیوند دست‌ها و دل‌هایشان آغاز کنند. ای آگاه‌ترین آگاهان! سختی‌ها، ناپاکی‌ها، ستیزها، رنج‌ها و شکنج‌های زمانه را از ایشان دور ساز و دروازه‌های نیکی، خوشبختی و به‌زیستی را به رویشان بگشای. هر روزشان را چون امروز گرم و درخشان و شادمان ساز و به آنان فرزندانی ببخش تا با نیکی در پندار، کردار و گفتار در بهبود خانواده و جهان خویش کوشا باشند. عشق و مهر این خانواده را به استواری دماوند، به لطافت گل‌ها و روشنایی خورشید، به زلالی دریاها، به طراوت باران، به نسیم بهاری، به سرسبزی جهان همواره استوار و پایدار بدار. پروردگارا! کین، ناسازگاری، دروغ و کج‌اندیشی اهریمنی را از نهادشان دور ساز و مشعل مهر و راستی، همدلی و خرمی اهورایی را در دل‌هایشان بیفروز! باشد که چون نیاکان مهرآیین خویش ستایش‌گر تو باشند و نیکی‌ها، سپیدی‌ها، پاکی‌ها و زیبایی‌هایت را هماره به خاطر سپارند.»

تکلیف‌تان را با خودتان مشخص کنید
یک استادی داشتیم، حرف زیبایی می‌زد که هیچ‌گاه از ذهنم بیرون نمی‌رود. می‌گفت: «هر تصمیمی که می‌گیرید و به هر چیزی که اعتقاد دارید، سعی کنید به همان تصمیم و اعتقاد خود پایبند باشید.» قصه عقد آریایی هم از این قاعده مستثنی نیست. اگر کسانی هستند که به عقد آریایی و پیروی از آیین هزاران سال قبل ایرانیان معتقدند، ایرادی ندارد اما چرا مهریه‌شان را که نیاکان ما اعتقاد داشتند که عشق و محبت است را در عقدنامه آریایی خود به ثبت نمی‌رسانند و به جای آن ترجیح می دهند به اندازه سال میلادی (!) تاریخ تولد عروس خانم، سکه بگیرند؟! و جالب اینجاست که همین افراد، سال نوی میلادی، قبل از مسیحیان جهان، درخت کریسمس‌شان را در خانه تزئین می‌کنند و با آن عکس یادگاری می‌اندازند!
حداقل کاری که می‌توانید انجام دهید این است که تکلیف‌تان را با خودتان مشخص کنید. جشن گرفتن در هر سه مراسم سال نوی میلادی، سالروز تولد حضرت فاطمه (س) و شب یلدا که از 3 فرهنگ متفاوت است، اتفاقی است که فقط در کشور ما می‌افتد و شانسی که آورده‌ایم این است که با مراسم‌های کشورهای دیگر آشنایی زیادی نداریم.

تعهد به وفاداری به همسر، مجوز نمی‌خواهد!
سردفتر یکی از این دفترخانه‌های تهران درباره شیوع عقد آریایی می‌گوید: «تقریبا حدود پنج، شش سال است که این نوع عقد باب شده و 95 درصد کسانی که برای عقد مراجعه می کنند، سفارش عقد آریایی را هم می دهند.عقد آریایی یک مراسم فرمالیته و دعاهایی است که عروس و داماد به زبان سلیس فارسی برای هم بیان می‌کنند و ربطی به عقد رسمی ندارد. یعنی اول عقد شرعی خوانده و ثبت می‌شود، سپس هر خانواده‌ای که دوست داشته باشد، ما خدمات عقد آریایی را ارایه می‌دهیم.»
وی همچنین در جواب این سوال که آیا این کار، غیرقانونی نیست، می گوید: «قانون این کار را منع نکرده و نیازی هم به مجوز رسمی وجود ندارد. مگر وقتی کسی می‌خواهد در حضور همه برای همسرش دعا کند و تعهد دهد که همیشه به او وفادار می‌ماند، باید برای این کار از کسی مجوز بگیرد؟!»

پیر شدیم اما بزرگ نشدیم !
این همه سال گذشت. دنیا روز به روز مدرن‌تر شد و هر کس تلاش کرد با پیشرفت روز به روز علم و تکنولوژی، به اهدافش نزدیک‌تر شود. علم روز به روز پیشرفت کرد و ما هنوز درگیر مسائلی هستیم که وقتی خودمان هم از دور به آن نگاه می‌کنیم خنده‌مان می‌گیرد. از نیاکامان عقد آریایی را به ارث نبرده‌ایم اما می‌خواهیم جزء میراث‌مان باشد، اما بزرگترین و معروف‌ترین ارثی که از نیاکان دورمان برایمان به جا مانده را فراموش می‌کنیم، گفتار نیک، پندار نیک، کردار نیک! خود کوروش کبیر هم راضی نیست، ما در شبکه‌های اجتماعی . . .

.