انگشت_و_انگشتر

فکر میکنم سال 73بود یا74 که عصر عاشورا بود و دلها محزون از یاد اباعبدالله الحسین(علیه‌السلام). خاطرات مقتل و گودال قتلگاه، پیکر بی سر و… بچه ها در میدان مین فکه، منطقه ی والفجر یک مشغول جست و جو بودند. مدتی میدان مین را بالا و پایین رفته بودیم ولی از شهید هیچ خبری نبود. خیلی گرفته و پکر بودیم. همین جور که تنها داشتم قدم می زدم، به شهدا التماس می کردم که خودی نشان بدهند. قدم زنان تا زیر ارتفاع 112 رفتم.ناگهان میان خاک ها و علف های اطراف، چشمم افتاد به شیئ سرخ رنگ که خیلی به چشم می زد. خوب که توجه کردم،دیدم یک انگشتر است. جلوتر رفتم که آن را بردارم.در کمال تعجب دیدم یک بند انگشت استخوانی داخل حلقه ی انگشتر قراردارد. صحنه ی عجیب و زیبایی بود. بلادرنگ مشغول کندن اطراف آنجا شدم تا بقیه ی پیکر شهید را درآورم.
بچه ها را صدا زدم و آمدند. علی آقا محمود وند و بقیه آمدند. آنجا یک استخوان لگن و یک کلاهخود آهنی و یک جیب خشاب پیدا کردیم. خیلی عجیب بود.در ایام محرم، نزدیک عاشورا واتفاقاً صحنه ی دیدنی ای بود.هر کدام از بچه ها که می آمدند با دیدن این صحنه، خواه ناخواه بر زمین می نشستند و بغضشان می ترکید و می زدند زیر گریه. بچه ها شروع کردند به ذکر مصیبت خواندن. همه در ذهن خود موضوع را پیوند دادند به روز عاشورا و انگشت و انگشتر امام حسین(علیه‌السلام).

برگرفته از کتاب#تفحص
نوشته#حمید_داود_آبادی