#مورچه_و_سليمان_نبی_علیه_السلام

روزي حضرت سليمان عليه السلام در كنار دريا
نشسته بود، نگاهش به مورچه اي افتاد
كه دانه گندمي را با خود به طرف دريا
حمل مي كرد.

سليمان همچنان به او نگاه مي كرد
كه ديد او نزديك آب رسيد. در همان
لحظه قـ?ـورباغه اي سرش را از آب
بيرون آورد و دهانش را گشود.

مورچه به داخل دهان او وارد شد
و قورباغه درون آب رفت.

سليمان مدتي در اين مورد به فكر فرو
رفت و شگفت زده فكر مي كرد. ناگاه ديد
آن قورباغه سرش را از آب بيرون آورد و
دهانش را گشود. آن مورچه از دهان او
بيرون آمد ولي دانه گندم را همراه خود
نداشت.

سليمان عليه السلام آن مورچه را طلبيد و
سرگذشت او را پرسيد. مورچه گفت:
«اي پيامبر خدا! در قعر اين دريا سنگي
تو خالي وجود دارد و كرمي درون آن
زندگي مي كند. خداوند آن را در آنجا
آفريد. او نمي تواند از آنجا خارج شود و
من روزي او را حمل مي كنم.

خداوند اين قورباغه را مأمور كرده مرا
درون آب دريا به سوي آن كرم حمل كرده
و ببرد. اين قورباغه مرا به كنار سوراخي
كه در آن سنگ است، مي برد و دهانش را
به درگاه آن سوراخ مي گذارد. من از
دهان او بيرون آمده و خود را به آن كرم
مي رسانم و دانه گندم را نزد او مي گذارم
و سپس باز مي گردم و به دهان همان
قورباغه كه در انتظار من است وارد مي شوم.

او در ميان آب شنا كرده مرا به بيرون آب
دريا مي آورد و دهانش را باز مي كند و
من از دهان او خارج مي شوم.

سليمان به مورچه گفت: وقتي كه دانه
گندم را براي آن كرم مي بري آيا سخني
از او شنيده اي؟

مورچه گفت: آري او مي گويد:➘
#اي_خدايي كه رزق و روزي مرا درون
اين سنگ در قعر اين دريا فراموش نمي كني،
رحمتت را نسبت به بندگان با ايمانت
فراموش نكن.(۱)

┘◄« و چون انسان را نعمت بخشيم روي
برتابد و خود را كنار كشد و چون آسيبي
بدو رسد دست به دعاي فراوان بردارد.»(۲)

?| (۱) داستان انبیاء
?| (۲) سوره فصلت، آيه۵۱

@samte.khodaa