نیایش، لقلقه ی زبان نیست.
الفاظ خالی از روح،
شایسته ی نام نیایش نیستند.
الفاظ خالی از روح،
گلهای کاغذی اند.
نیایش، گلی ست طبیعی.
نیایش حقیقی، از روح برمی خیزد،
نه از زبان.
خداوند زبان خاموش دل را بهتر می فهمد.
تنها سکوت است که ترجمان رازهای دل است.
سکوت، کشوری ست که همه شهروند آنند.
سکوت، مرز نمی شناسد.
نیایش، تنها با زبان سکوت امکان پذیر است.
سکوت، ساخته و پرداخته ی آدمی نیست.
سکوت، موهبتی الهی ست.
هنگامی که ساکت هستی، با خدای خویش یگانه ای …