آیا حسین(ع) را شیعیان و منتظرانش کشتند؟
یکی از شبهاتی که وهابیت برای زیر سوال بردن حقیقت واقعه تاریخی عاشورا مطرح می کند، این است که امام حسین (علیه السلام) به دست شیعیان به شهادت رسیده اند. در واکاوی این شبهه و ارائه پاسخ متقن به آن با حجت الاسلام والمسلمین محمد محسن مروجی طبسی، مدرس و پژوهشگر حوزه و دانشگاه و عضو گروه فِرَق تشیع دانشگاه ادیان و مذاهب به گفتگو پرداخته ایم که مشروح آن در ذیل می آید.

گاه از سوی سلفی ها و وهابیت و برخی از افراد داخلی ها – که خواسته یا ناخواسته به این موضوع دامن می زنند – مطرح می شود، قاتلان اما حسین (علیه السلام) خود شیعیان بودند چرا که آنها امام (علیه السلام) را به کوفه دعوت کرده و سپس پیمان شکنی کرده و آن فجایع را آفریدند و امروز هم برای ایشان عزاداری می کنند! چه پاسخی می توان برای این شبهه مطرح کرد؟

پیش از پاسخ به این شبهه باید کوفه شناسی داشته باشیم به این معنا که ببینیم ساختار آن کوفه چگونه بوده و چه افرادی در آن ساکن بودند. وقتی به تاریخ این شهر دقت می کنیم، متوجه می شویم اساسا کوفه شهری جدید التاسیس بوده که پیش از شهر شدن پادگان نظامی بوده است و در دوره عمر بن خطاب توسط سعد ابن ابی وقاص که از اصحاب پیامبر (صلی الله) بود اما بعدها منحرف و از دشمنان علی (علیه السلام) شد، تاسیس شد.

اما وقتی کوفه را در زمان عُمر تاسیس کردند قبایلی به آنجا مهاجرت و در آن ساکن شدند و در واقع هسته اولیه این شهر و قریب به اتفاق آنها طرفداران حکومت وقت یعنی ابوبکر و عمر و عثمان بودند تا زمانی که علی (علیه السلام) به خلافت رسیدند و پایتخت حکومت را از مدینه به کوفه منتقل کردند.

چرا این قیام از سوی حضرت علی (علیه السلام) صورت گرفت؟

در واقع یکی از اهداف ایشان شکستن ساختار مذهبی کوفه بود که جمعیت غالب آن طرفدار خلفای پیشین بودند اما سد بزرگی به نام قاضی شریح در این شهر بود که از وی از سردمداران احیای تفکر خلیفه دوم در کوفه بود و تا حدودی مانع اقدامات علی (علیه السلام) می شد. به طور مثال وقتی حضرت (علیه السلام) در نخستین ماه مبارک رمضانی که به خلافت رسیده بود و شاهد به جماعت خواندن نماز تراویح (نماز مستحبی و نافله ای که در شب هاب ماه مبارک رمضان خوانده می شود) که از بدعت های عمر بود – جالب آن که خلیفه دوم خود یک بار هم این نماز را به جماعت نخواند- بود، و در برابر آن واکنش نشان دادند و مردم را از به جماعت خواندن آن نهی کردند، اهل کوفه به تحریک قاضی شریح فریاد برآوردند:” وا سنت عمراه! و با این شعار از سنت و حرکت بدعت آمیز عمر حمایت کردند.

این گرازش تاریخی نشان می دهد ساختار کوفه طرفدار عمر بودند و امام علی (علیه السلام) هر چند در مدت چهار سال و نه ماه خلافت خود با جنگ هایخ مهمی مانند نهراون، صفین و جمل درگیر بودند اما تا حدودی هم توانستند ساختار شهر کوفه را بشکنند.

چه جریانات فکری در کوفه وجود داشت و این جریانات چه تاثیری بر واقعه عاشورا داشتند؟

ادامه مقاله را در سایت حر زمان بخوانید
????
http://hor-zaman.ir/4318/