قناعت كنيم

#ایستگاه_شهدا
شهید سرلشگر خلبان عباس بابایی

?او هیچ وقت پپسی نمی‌خورد

در طول مدتی که من با عباس در آمریکا هم اتاق بودم، همه تفریح عباس در آمریکا در سه چیز خلاصه می شد: ورزش، عکاسی، و دیدن مناظر طبیعی. او همیشه روزانه دو وعده غذا می‌خورد، صبحانه و شام.
هیچ وقت ندیدم که ظهرها ناهار بخورد.

بعضی وقت‌ها عباس همراه شام، نوشابه می‌خورد؛ اما نه نوشابه‌هایی مثل پپسی و … که در آن زمان موجود بود. چند بار به او گفتم که برای من پپسی بگیرد، ولی می‌دیدم که چیز دیگری خریده است.
یک بار به او اعتراض کردم که چرا پپسی نمیخری؟ مگر چه فرقی میکند و از نظر قیمت که تفاوتی ندارد، آرام و متین گفت: حالا نمی‌شود شما پپسی نخورید؟
گفتم: «خب، عباس جان برای چه؟» سرانجام با اصرار من آهسته گفت: «کارخانه پپسی متعلق اسرائیلی هاست؛ به همین خاطر مراجع تقلید مصرف آن را تحریم کرده‌اند.»
به او خیره شدم و دانستم که او تا چه حد از شعور سیاسی بالایی برخوردار است و در دل به عمق نگرش او به مسائل، آفرین گفتم.
خلبان آزاده امیر اکبر صیادبورانی

مرحوم مرعشى نجفى چون دکمه ایرانى دربازار نبودبه خیاط گفته بودبجاى دکمه ازگره درلباسش استفاده کند
قابل توجه ی بعضی از ملی گرایان و ملی پرستان
سرباز امام زمان

خلاقیت یک ذهن باز می‌تواند جهانی را دستخوش دگرگونی کند. معماری یک عمارت سیمانی در بارسلونای اسپانیا، دقیقا از همین قانون تبعیت می‌کند.

خیال پردازی های تماشایی معمار اسپانیایی در طراحی ساختمان‌ ها

داستان این عمارت تماشایی مرهون ذهن یک معمار خلاق است، «ریکاردو بوفیل» (Ricardo Bofill) معمار اسپانیایی است که ظاهرا یک امر غیر ممکن را ممکن کرده و ماحصل تلاشش، بنایی است تماشایی و دلفریب که از میان آواری در حال فروریختن جان گرفته است.

در سال ۱۹۷۳ این معمار به صورت اتفاقی با کارخانه‌ی سیمانی و متروکه مواجه شد که به سرعت توجهش را به خود جلب کرد. در واقع ریکاردو برخلاف بسیاری به دیوارهای فرسوده و رنگ پریده‌ی این بنا نگاه نکرد، بلکه او به سرعت جهانی از ممکن‌ها را پیش چشمش مشاهده کرد که دست او را برای پیاده کردن ایده‌های ذهنیش باز می‌گذاشتند.

ریکاردو بوفیل

۴۵ سال بعد ساختمان متروکه‌ی آن روزها به صورت کامل نوسازی و به یک خانه زیبا و منحصربفرد تبدیل شده که چشم‌ها را محو تماشای خود می‌کند.

اما ریکاردو چگونه امکاناتش را برای مرمت و تعمیر این خانه بسیج کرد؟ این کارخانه‌ی قدیمی درست در حاشیه‌ی شهر بارسلونا واقع شده و در زمان جنگ جهانی دوم به عنوان محل نگهداری ماشین آلات فرسوده مورد استفاده قرار داشت، اما در نهایت متروکه و سپس تعطیل شد.

ریکاردو و تیمش بعد از خرید این کارخانه شروع به بازسازی آن کردند. پرواضح است که هزینه‌های لازم برای چنین بازسازی گسترده‌ای تا چه اندازه سنگین خواهد بود و به همین دلیل معمار خوش فکر ما ایده‌ای دیگر را در دستور کار خود قرار داد. او تصمیم گرفت نمای بیرونی ساختمان را با گل‌ها و گیاهان بپوشاند و در عوض فضای داخلی آن را با ذوق و سلیقه مبلمان کرده و یک فضای مناسب و امروزی برای زندگی و نیز یک فضای کاری مجهز به امکانات لازم را تهیه و تدارک ببیند.

دودکش‌های صنعتی این مکان که روزی مملو از دود بودند، امروزه با پوشش سبز رنگ و باطراوت پوشیده شده و جذاب و دیدنی شده‌اند. یک مثال خوب و در خور ستایش از تغییر و تحولی که از یک ذهن خلاق نشأت گرفته است.

در ادامه از شما دعوت می‌کنیم نگاهی دقیق‌تر به گوشه و کنار این بنا داشته باشید که دست کمی از یک جاذبه‌ی گردشگری زیبا و تماشایی ندارد.

ادامه »

? امام علی (علیه السلام)：

✅ اگر سه چیز را در زندگیتان اصلاح کنید ,خداوند سه چیز دیگر را برای شما اصلاح میکند:

??باطنت را اصلاح کن خداوند ظاهرت را اصلاح میکند و خوبی ات را سر زبانها می اندازد.

?? رابطه ات را با خدا اصلاح کن ,خداوند رابطه ات را با مردم اصلاح میکند و باعث احترام خلق به تو میشود.

?? آخرتت را اصلاح کن , خداوند امر دنیای تو را اصلاح میکند.

#محاسبه
هرشب ده دقیقه اعمال روزمون رو محاسبه کنیم

فقر فرهنگی یعنی همین که همه جا از فروش کفش های هشت میلیونی تو زاهدان حرف می زنن ، اون وقت بعضی ها به نون شبشون محتاجن…?