چرا بی نمازی انقدر مذمت شده؟!

استاد پناهیان:

فدای امام رضا (علیه السلام) بشم

از امام رضا پرسیدن چرا وقتی کسی گناه زنا رو می کنه اعدامش می کنن یا سنگسارش می کنن ولی کسی به او نمیگه کافر!

اما چرا وقتی کسی نماز رو ترک می کنه بهش میگن کافر?

❓❓❓
تو علل الشرایع ببینید؛
امام رضا علیه السلام می فرماید:

چون اون طرفی که زنا کرده، گناه بهش فشار آورده بدبخت شده و گناه کرده و الان باید اعدام بشه .
✅
ولی کسی نماز نخونده چی؟

مگه نماز نخوندن چقدر لذت داره؟

چقدر کیف کرده؟

جز این هست که خواسته بی احترامی کنه به خدا؟
?

همونجور که “نماز نخوندن بی احترامی به خداست، #نماز دیر خوندن هم یکمی بی احترامی به خداست”

اونوقت تو میخوای چی بشی پس فردا!؟؟
این همه بی احترامی!!!
???

دیگه کسی نبود بهش بی احترامی کنی جز خدا…….؟

?????

بی نمازی درواقع بی احترامی به خداست
چون هیچ دلیلی برای نماز نخوندن نیست.

کسی که نماز نمیخونه الکی الکی داره میره جهنم. بدون هیچ لذتی!

شما چطور؟

نمازات سر وقت هست؟

t.me/joinchat/AAAAADvhhZbs-NiGqptEpQ

?❌یه عده هستن یه گوشه منتظرنشستن،یه مسلمانی یه آخوندی یه ریشویی یه کار اشتباهی بکن،اینا سریع از اسلام متنفر بشن!

⛔️❌مثلا یه مداحی،یه غلطی اشتباهی کرد، اینا مثل اسکرین سیور که تا موس وتکون میدادی محو میشد!
اینا هم به همون سرعت از اسلام متنفر میشن!
فقط من نمیدونم چرا از چیزهای دیگه متنفر نمیشن!
⛔️❌مثلا کرور کرور فیلم و سند ازفساداخلاقی و اوردوز و مست لایعقل کردن تو کنسرت بعضی از مثلا سلبریتی های این ور آبی و اون ورآبی اگه منتشر بشه هیچ کس ازشون متنفر نمیشه!
تا یه کلیپی در میاد که یه پلیس با خشونت یه خلافکار و میکنه تو ماشین،سریع پونصد نفر از اسلام متنفر میشن!
⛔️❌بعد هزاران کلیپ از خشونت پلیس آمریکا منتشر میشه که شهروند سیاه پوست و وسط خیابون به گلوله میبندند یا با شوکر برقی بچه رو میگیرن هیچکس متنفر نمیشه!صف ویزا هم شلوغ تر میشه!
⛔️❌فقط کافیه یه ماشین پلاک دولتی چراغ قرمز رد کنه!
پشت چهار راه 16 نفر از اسلام متنفر میشن!
بعد شرکت های خصوصی تو دبی وقتی دنبال منشی خانم میگردن،قبل از رزومه باید عکس برهنه بفرستی شاید استخدامت کنن!
فقط نمیدونم اینجا چرا کسی متنفر نمیشه!
صبح تا شب اگه تو ولنتاین و هالوین و کریسمس و کوفت و زهر مار صدای دابس دابس و ساب ووفر دی جی ننه قمر تو مخشون باشه کسی اذیت نمیشه!
کسی هم متنفر نمیشه!
⛔️❌ولی به مجرد اینکه سالی یه بار تو محرم صدای روضه بره خونه همسایه یه محله از اسلام متنفر میشن!
یه پیمانکار ریشوی شهردای اگه بساط یه دست فروش خراب کنه،همون صاحب مغازه ها که کلا گوشی دستشونو زنگ میزنن سدمعبر شهرداری که مالیاتشو ما میدیم سودش برای ایناست!شروع میکنن به متنفر شدن از اسلام!
⛔️❌ولی صدها جوان رعنا و رشید مدافع حرم،اگه ترک خانواده کنند و برای ایجاد امنیت شهید بشن،یا برای پول رفتن یا کلا نباید میرفتن!

⛔️❌روزی صدتا پورشه ومازراتی ولگسوز اگه کنارخیابون ترمز بزنن و دختر مردم و سوار کنن و ببرن تو باغ خارج شهر و مثل گله کفتار بیوفتن به جونش هیچ خری از اینا متنفر نمیشه!
ولی همین که ماشین بسیج یا پلیس امنیت یه خانمی و به خاطر هنجار شکنی یا عدم رعایت قانون مملکت ببره کلانتری یه تعهد بگیره!
آقا همینجوری گله گله روشنفکر شروع میکنن به متنفر شدن از اسلام!
اصلا بعضیها مثل سنسورهای موزه که تکون بخوری آلارم میده منتظرن یکی تکون بخوره اینا از اسلام متنفر بشن!

خدا میلیارد میلیارد کهکشان خلق کرده که ما توش غبار هم محسوب نمیشیم حالا یه عده هم تواین کره خاکی متنفر بشن چیزی از عظمتش کم نمیشه!
گرجمله کائنات کافر گردد
بر دامن کبریا نشیند گردی

#شبهات_ماه_محرم

آیا امام حسین(علیه السلام) خاک کربلا را برای اینکه خونش در آن بریزد خریده بود؟

امام حسین(علیه السلام) در زمین غصبی دفن شدند؟

بهتر است سؤال را به این صورت مطرح کنیم:

آیا امام حسین علیه السلام آن زمین هارا خریده بود؟

در جواب باید گفت :در برخی ماخذ آمده است که امام حسین علیه السلام آن زمینهارا خرید و پس از آن آنهارا به همان فروشندگان بخشید و با آنان شرط کرد که زائران را راهنمایی کنند و سه روز آنان را پذیرایی بکنند

کهن‌ترین روایتی که در این باره وجود دارد، روایت شیخ بهائی در کتاب کشکول است.

همچنین بر اساس گفته محدث نوری، شیخ بهایی به نقل از دست خط جدش محمد بن علی جُباعی و او به نقل از دست خط سید ابن طاووس و وی از جزء دوم کتاب زیارات محمد بن احمد بن داود قمی(م 368 ق) و او از امام صادق ع نقل کرده است که امام حسین ع نواحی‌ای را که قبرش اکنون در آن قرار گرفته است، از اهل نینوا و غاضریّه به شصت هزار درهم خرید و آن را به ساکنان آنجا صدقه داد و با آنان شرط کرد که زائران قبرش را به آنجا راهنمایی کرده و سه روز از آنان پذیرایی کنند.

? مستدرک الوسائل، ج10، ص 321 و ج14، ص 60 به نقل از کشکول شیخ بهایی؛ مستدرک سفینة البحار، ج 8، ص 387.
پس از شیخ بهایی، سید نعمه الله جزائری در زهر الربیع، ص 344.

این روایت را آورده‌ است. چنان که یوسف بن‌احمد بحرانی (م 1186 ق) نیز به نقل از سید ابن طاووس، این روایت را نقل کرده‌ است.

?یوسف بن احمد بحرانی، الکشکول، ج3، ص 389.

شیخ بهایی علیه الرحمه در کشکولش آورده است که امام حسین علیه السلام وقتی که وارد زمین کربلا شد فرمان داد تا طایفه بنی اسد که مالک کربلا بودند ، حاضر شوند . پس از مذاکراتی که صورت گرفت چهار میل در چهار میل و به روایتی شش فرسخ به شصت هزار درهم از آنان خریداری کرد و سند مالکیت را حضرت عباس علیه السلام نوشت و پس از پرداخت قیمت فرمود اکنون زمین کربلا ملک من است و شما ها در این جا به زندگی خود ادامه دهید به شرط آنکه در روز دوازدهم محرم بیایید و کشته های ما را دفن نمائید و آگاه باشید که بعد ها از اطراف جهان به این مکان می آیند و سه روز آنان را پذیرائی کنید.

#مباهله_قرن_21

#تخریب_چهره_امام_حسین

?بازتاب قمه زنی در رسانه های دنیا

این #بیسوادهای قمه بدست می گویند:

ماکاری به دشمن نداریم و بخاطر تمسخر آنها نمیتوانیم از عزاداری دست برداریم

اینها قرآن نخوانده اند.

#پاسخ

✅ما کاری به دشمن نداریم پس قمه میزنیم
بیسوادها قرآن نخوانده اند

#بخوانید

برخی از افرادی که تمام معارف حسینی را در #قمه و #خون ریختن خلاصه میکنند میگویند: ما کاری به حرف دشمن نداریم که با پخش تصاویر قمه زنی علیه مذهب اهل بیت تبلیغ میکنند
و بخاطر #تمسخر رسانه های دشمن نمیتوانیم عزاداری خود را رها کنیم.

#بخوانید???

عموم این افراد اطلاعات #قرآنی اندکی دارند
و بزرگترین ظلم آنها به امام حسین(ع) تخریب چهره ایشان است.

در #قرآن آیه 104 سوره بقره، بخاطر #تمسخر و استهزا یهودی ها علیه پیامبر، مسلمانان را از بکار بردن واژه #راعنا منع میکند

شان نزول آیه این است که پس از آنکه خداوند یهود را از سحر بر حذر داشت مؤمنان را از گفتن کلمه «راعنا» نیز نهى کرد و فرمود:

یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَقُولُوا راعِنا …- اى مؤمنین لفظ «راعنا» استعمال نکنید.

امام باقر علیه السلام فرمود: کلمه «راعنا» در لغت عبرى دشنام و منظور یهود همان دشنام بود.

قتاده میگوید: این کلمه ایست که یهود آن را بنحو استهزاء و مسخره میگفتند عطا میگوید: این کلمه ایست که انصار آن را در جاهلیت بکار میبردند و در اسلام مورد نهى واقع شد.
سدى میگوید: این تنها گفتار یک یهودى است و آن رفاعة بن زید بود و منظور او همان رعونت و #حماقت است و مسلمین از آن بازداشته شدند.

✅نتیجه گیری:

در هر حال آنها می خواستند با تکرار جمله «راعنا» پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله را استهزا کنند و به اصطلاح دست بیندازند

ازین آیه بدست می آید که مسلمانان می بایست از دادن هرگونه سوژه و وسیله ای که ممکن است باعث سوء استفاده دشمن گردد احتراز و دوری کنند گرچه یک لغت باشد

دراینجا می بینیم قرآن برای جلوگیری از سوء استفاده ی مخالفان ، مومنان را از گفتن یک کلمه برحذر می دارد در صورتیکه آنان معنی صحیح آن را در نظر داشتندچه رسد به اینکه مسلمانان عملی انجام دهند که دستاویز دشمنان گردد و ضربه ای برای تبلیغات آنها بر ضد اسلام شود.

قرآن در پایان آیه می فرماید: برای یهود که از روی استهزاء این سخن را می گفتند عذاب دردناکی است.

منبع: تفسیر نمونه، ج1 ، تفسیر ذیل آیه 104 سوره بقره

‼️مردی که شانزده بار پای پیاده به حج رفت
امام حسین (ع) را کشت.

?یکی از افراد مقابل ابا عبدالله الحسین علیه السلام، شمر بن ذی الجوشن است. از فرماندهان سپاه امام علی در جنگ صفین و جانباز امیر المومنین کسی که در میدان جنگ تا شهادت پیش رفت. این چنین کسی حالا در کربلا شمر می شود. با ورودش به کربلا همه چیز عوض می شود. شمر آدم کوچکی نیست اگر نیایش های شمر را برای شما بخوانند و به شما نگویند که این ها مال شمر است شما با آن ها گریه می کردید. حال می کردید، هیچ گاه گفته نمی شود که وقتی شمر دستش را به حلقه خانه خدا می زد چگونه با خدا زمزمه می کرد!
?… این آقایی که ما صحبتش را می کنیم (شمر) شانزده بار با پای پیاده به سفر حج رفته است. فکر نکنید شمر اهل نماز و روزه نبوده و یا از آن دسته آدم هایی بوده که عرق می خوردند، عربده می کشیدند؛ شمر و بسیاری دیگر که آن طرف ایستاده اند، آدم هایی هستند که پیشانی پینه بسته داشتند. بسیاری از آن ها اهل تهجد بودند.

?… در کربلا هر روز بیست هزار نفر در فرات غسل می کردند. غسل قربة الی الله که حسین را بکشند و می گفتند: غسل می کنیم تا ثوابش بیشتر باشد.
?در ظهر عاشورا وقتی ابا عبدالله علیه السلام برای نماز خواندن، اذان می گفتند فکر نکنید در آن طرف کسی نماز نمی خواند. آن ها هم نماز می خواندند! برخی از این افراد به ابا عبدالله علیه السلام می گویند که نماز شما قبول نیست! و حبیب به آن ها می گوید: « نماز شما قبول است؟! » درگیری می شود .حبیب به شهادت می رسد. حضرت حبیب پیش از نماز ظهر ابا عبدالله به شهادت رسیدند.

? ما در کربلا به کلاس شمر شناسی نیاز داریم. یک کلاس به عنوان تحلیل شخصیت شمر. شمری که شانزده بار به مکه رفته، جانباز امیر المومنین بود، کسی که در کنار مولا زخمی شده بود، چه شد که فرمانده جنگ حضرت علی علیه السلام به این جا رسید؟

? این هشدار و اندرزی است برای امروز و فردای ما…

☑️ دکترشریعتی درباره شخصیت «شمر بن ذی الجوشن»

گفتاری در باب صبر
#معرفی_کتاب #کتاب «گفتاری در باب صبر» در سال 1354 انتشار یافته و حاصل سخنرانی‌های ایشان پیرامون موضوع صبر در #مسجد_کرامت مشهد است. در اولین صفحات کتاب آمده است که برداشت عامیانه از صبر، تحمل ناگواری‌ها است. ایشان گفته‌اند که این برداشت اشتباه است و سپس ادامه داده‌اند که این معنی «هنگامی که در یک جامعه‌ی ستمکش، بی‌اراده و اسیر عوامل فساد و انحطاط مطرح ششود، بزرگ‌ترین وسیله برای ستمگران و مفسدان و بزرگ‌ترین عامل و مشوق عقب‌ماندگی، انحطاط و فساد خواهد شد.»
ایشان #صبر را با استفاده از منابع دینی این‌گونه تعریف می‌کنند: «مقاومت آدمی در راه تکامل، در برابر انگیزه‌های شرّآفرین، فسادآفرین و انحطاط آفرین». سپس مثال می‌زنند که یک گروه کوهنوردی در مسیر قله با موانع زیاد درونی مانند راحت‌طلبی، ترس، ناامیدی و موانع زیاد بیرونی مثل صخره و گرگ و خار و ارتفاع روبه‌رو است. کسی که در این مسیر پر از دردسر #مقاومت کند و به راه خود ادامه دهد، «صبر» داشته است.
این سخنان در سال 1354 ایراد شده است. یعنی این سخنرانی‌ها به لحاظ زمانی مقارن بوده با شروع دور جدیدی از فعالیت‌های #ساواک با هدف گسترش سرکوب‌ها، دستگیری‌ها، شکنجه‌ها و شهادت بسیاری از مبارزین انقلابی. ایشان در این کتاب معنایی فعال، مثبت و مبارزه‌جویانه و مقاومت‌طلبانه از صبر ارائه ‌دادند.
نمایش کمتر

همیشه با آغاز محرم، سیل شبهات علیه این «همایش بزرگ خداپرستی و انسان دوستی» نیز شروع می شود.
شبهاتی خالی از استدلال، و معمولا پر از تحریکات متعصبانه توخالی.
مراسم عزاداری امام حسین و یارانش، همایشی است سالانه برای اینکه زیبایی های الهی و انسانی، هر ساله تکرار شوند و در گذر زمان و زندگی روزمره گم نشوند:

1. ما برای «علی اصغر شش ماهه» گریه می کنیم که بگوییم نباید کودکان را از حق زندگی و نعمت های خدادادی محروم کرد. امام حسین فرمودند اگر به من رحم نمی کنید، به این طفل صغیر رحم کنید؛ اما شهادت علی اصغر نشان داد که کودکان نیز از جنون شهوت مقام پرستی یزیدیان در مصونیت نیستند. همان چیزی که امروز در مورد کودکان یمن و عراق و سوریه و…. می بینیم.

گریه برای علی اصغر یعنی گریه برای همه کودکان جهان که در گرسنگی و بی آبی، گرفتار ظلم استکبار جهانی هستند.

2. دوستداران امام حسین (ع)، هرساله همایش «ظلم ستیزی» دارند. همایشی به معنای خط زدن «بی تفاوتی».
بزرگترین درد یک جامعه آن است که افراد نسبت به ظلم ستمگران بی تفاوت باشند. نسبت به بدی ها سکوت کنند و با این سکوت راه را برای فربه شدن ستم و از بین رفتن مظلوم هموار سازند.
ظاهرش سینه زنی، زنجیرزنی و کوبیدن بر طبل و سنج است، اما باطن آن مشت ها و ضرباتی است که بر پیکره ظلم و کنار آمدن با ظالم زده می شود.
کسانی که با عاشورا مبارزه می کنند، آگاهانه یا ناآگاهانه در پازلی قرار گرفته اند که خواهان خاموشی این روحیه ظلم ستیزی هستند. روحیه ای که ارکان ستم را بر خواهد افکند.

3. روضه «حر» یعنی همیشه راه برای برگشتن وجود دارد. ناامید مشو و اگر فهمیدی که مکانت را درست انتخاب نکرده ای و در لشگر یزید هستی، بیا و در لشکر نور و حقیقت یعنی لشکر امام حسین (ع) قرار بگیر.

4. روضه «جون» که غلامی سیاه چهره بود، یعنی در مکتب امام حسین (ع) انسان ها به خاطر رنگ پوستشان از دیگران جدا نمی شوند. سیاهان نیز چون دیگران بدون هیچ شعار و تعارفی انسان هستند. جون کسی است که هر صبح و شام در زیارت عاشورا به او سلام داده می شود. زیرا او از اصحاب امام بود. و چه غیر سیاهانی مانند عمر سعد و حرمله و … که به خاطر سیاهی رفتارشان لعن می شوند. مکتب امام حسین یعنی مکتب مبارزه با نژاد پرستی.

5. روضه «دخترکان حرم حسین (ع)»، یعنی دلسوزی و محبت به کسی که از باستان تاکنون در همۀ کشورها مورد بی احترامی قرار گرفته است. عربی که او را زنده به گور می کرد و ایرانی که به او ارث نمی داد و بانوان را چند طبقه کرده بود و غربی که زن را ابزار شهوترانی خود قرار داده بود. محبت از او سلب شده و ضعیف نگه داشته شده است. همان کسی که در مکتب تشیع، رحمت الهی و ریحانه بهشتی نامیده شده است. عاشورا یعنی محبت به دختران و خواهران و مادران و دوست داشتنی آنها. یعنی زن امانتی الهی است که باید با او کریمانه برخورد کرد. (عاشروهن بالمعروف: بازنان به نیکویی و پسندیده رفتار کنید/قرآن).

6. روضه «عباس» یعنی یادآوری غیرت و شجاعت؛ یعنی تا وقتی تو هستی باید در حرم احساس امنیت باشد. یعنی امید دیگران بودن و حتی امید امام معصوم. عباس یعنی لرزه بر اندام دشمن دین و وطن.
عباس یعنی همه چیز.

7. و عزاداری محرم همراه است با اطعام های میلیونی در سراسر جهان به فقرا و مستمندان، تقویت روح با هم بودن و وحدت ملی، مشارکت در کار خیر و رفاقت در ترویج یاد خوبان و شجاعان واقعی. محرم یعنی شفای جسم و جان از بدی ها و پیوستن به لشکر نور و مهربانی و شجاعت و غیرت.
هر مراسمی هزینه دارد، عزا یا عروسی یا نوروز ملی؛ اسراف حرام است اما برای ترویج فرهنگ مهربانی و شجاعت و وحدت دینی و ملی باید هزینه کرد.
خط زدن آیین های مذهبی و ملی به بهانه های واهی، مانند ویران کردن یک مدرسه عمومی است.
بیایید با ترویج #فرهنگ_عاشورا ، مدرسه ساز باشیم.
#پاسخ_شبهات

یکی از شبهاتی که در مورد زیارت عاشورا به آن می پردازند متوجه این فراز زیارت عاشورا است؛ آنجایی که می خوانیم: «اللَّهُمَّ إِنِّی أَتَقَرَّبُ إِلَیْکَ فِی هَذَا الْیَوْمِ وَ فِی مَوْقِفِی هَذَا وَ أَیَّامِ حَیَاتِی بِالْبَرَاءَةِ مِنْهُمْ وَ اللَّعْنَةِ عَلَیْهِمْ وَ بِالْمُوَالاةِ لِنَبِیِّکَ وَ آلِ نَبِیِّکَ [عَلَیْهِ وَ] عَلَیْهِمُ السَّلَام‏» خدایا من به سوی تو تقرب می‌ جویم در این روز و در این موقفی که در آن هستم و در دیگر روزهای زندگی.

بسیاری از افراد این شبهه را مطرح می‌ کنند که این عبارت را فقط در روز عاشورا می‌ توان خواند، چرا که فراز فی هذا الیوم یعنی روز عاشورا، ظاهر، همین عبارت است؛ اما در پاسخ به این شبهه باید به چند نکته توجه کرد که بسیار مهم است.تاملی در معنای یوم و حقیقت آن برای یافتن جواب لازمه اش فهم یک نکته است و آن نکته اینکه: «الیوم»، یا به معنای روز مصطلح در مقابل شب یا به معنای طول شبانه روز یا در مقابل ماه و سال نیست بلکه ظرف ظهور شی است و در مقابل آن «لیل» ظرف استتار شی است چنان که علامه حکیم آیت الله جوادی آملی در تقسیر تسنیم ج 1 ص 389 می فرماید: مراد از «یوم» در بیشتر استعمالات قرآنی آن به معنای روز در مقابل شب یا در برابر ماه و سال نیست همچنین به معنای مجموع شب و روز هم نیست بلکه به معنای ظهور است همان گونه که در آیه 29 الرحمن «کُلَّ یَوْمٍ هُوَ فی‏ شَأْن»‏؛ مقصود این نیست که خداوند در هر شبانه روز یا در هر روز در مقابل شب کاری دارد. زیرا خود روز هم شأنی از شئون او و کاری از کارهای اوست پس «کل یوم» به معنای «کل ظهور» است.
و در همان مجلد ص 378 می نویسد:کلمه «یوم» و «یومئذ» در استعمال های قرآنی در همه موارد به صورت ظرف مطرح شده است.
با توجه به این که «الیوم» ظرف ظهور هر شی است مقصود از عبارت «اللهم انی اتقرب الیک فی هذا الیوم و فی موقفی هذا و ایام حیوتی» این است که؛ خدایا! به درستی که من تقرب می جویم در این روز و در موقفی که در این روز قرار دارم؛ مقصود از «هذا الیوم» خود زیارت عاشوراست نه آنکه مقصود روز دهم محرم باشد چون «الیوم» ظرفِ ظهور است برای «أتقرّب» و با اشاره «هذا» و ظرف ظهوری که اکنون برای تقرب قاری زیارت کریمه عاشورا است، خود زیارت کریمه عاشورا می باشد چون به وسیله این زیارت است که اکنون دارد تقرب می جوید و به زمان هیچ ربطی ندارد. آن که در ادامه فرمودند: «و فی موقفی هذا» نیز نیازمند بیان نکته ای است و آن این که: عالم در حال حرکت است و همه هستی رو به سوی عالم بالا در حرکتند و حتی انسان کامل هم در حال حرکت به سوی عالم بالا است و مقصود از «موقفی هذا» موقف مکانی نیست بلکه چون در پی کلمه «أتقرّب» آمده است، مقصود موقف قرب به سوی اله است و قاری زیارت عاشورا می گوید: این بار که این زیارت عاشورا را قرائت کردم به موقفی بالاتر در تقرب به سوی تو راه یافتم؛ در این موقف بالاتر که قسمتی از عالم برای من ظهور پیدا کرده و «الیوم» و روز شده است و از استتار و «اللیل» بیرون آمده و در این موطن هم نمی خواهم باقی بمانم و به بالاتر می خواهم تقرب پیدا کنم این مواقف و مواطن ادامه دارد تا به موطن و موقف حضرت رسول اکرم (ص) که والاترین و بالاترین موقف هاست برسم و این همان است که در زیارت عاشورا می خوانیم: «اللَّهُمَّ إِنَّ هَذَا یَوْمٌ تَبَرَّکَتْ بِهِ [فِیهِ‏] بَنُو أُمَیَّةَ وَ ابْنُ آکِلَةِ الْأَکْبَادِ اللَّعِینُ ابْنُ اللَّعِینِ عَلَى [لِسَانِکَ‏] وَ لِسَانِ نَبِیِّکَ [صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ‏] فِی کُلِّ مَوْطِنٍ وَ مَوْقِفٍ وَقَفَ فِیهِ نَبِیُّکَ [صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ‏]»

چرا به حضرت زینب(س) عقیله بنی هاشم میگویند؟

درباره القاب بانوی کربلا زینب کبری ـ سلام الله علیها ـ باید گفت که عقیله زنی را گویند که در میان خویشانش کریمه و گرامی بوده و درخانه‌اش عزیز و ارجمند باشد. کرامت و بزرگواری زینب ـ سلام الله علیها ـ برای تمامی انسانها ثابت شده است.

آن حضرت را، عقیله بنی هاشم و عقیلة ‌الطالبیین و عقیلة القریش و عقیلة النساء نیز لقب داده‌اند. از آن جا که اکثر منابع تاریخی این لقب را به حضرت زینب نوشته‌اند، از متون قدیمی تا متون عصر حاضر این لقب به آن بانوی مخدره اطلاق شده.و در منابع معتبر شیعه و سنی آمده است.

بنابراین عقیله بودن حضرت زینب ـ سلام الله علیها ـ و ملقب شدنش به این لقب قبل از حادثه کربلا در سال 61 هجری قمری بود. و در منابع به طور دقیق مشخص نشده است که این لقب از طرف چه کسی به آن حضرت برای اولین بار داده شده است، ولی آن چه که قطعی است، این لقب همواره به حضرت از طرف بزرگان داده شده.

مقام و استعداد و فهم و درایت زینب(س) به قدری بالاست که دانشمندان بزرگ ایشان را به خاطر هوشمندی فوق العاده و قدرت شگرف مدیریت و پاسداری از آرمان های مقدس شهیدان کربلا، «عقیله بنی هاشم»؛ یعنی بانوی خردمند دودمان بنی هاشم و قهرمان کربلا نامیده اند.
ابن عباس خطبه فدک فاطمه(س) را از زینب(س) روایت می کند و می گوید: این خطبه را عقیله ما زینب(س)، دختر علی(ع) برای ما روایت کرد…

چنان که سیوطی می‌گوید: «و کانت لبیبة جَزُلة و عاقلةُ لها قُوه جنانٍ». بنابراین بعید نیست که این لقب به آن حضرت در دوران خردسالی توسط پدرش امیر المؤمنین به خاطر ذکاوت و تیزهوشی که داشت داده شده باشد[(و الله العالم)

پی نوشت
المنجد الطلاب و کتاب العین چنین معنا کرده است: «العقیلة المراة مخدره و عقیلة کل شیء اکرمه»، ص 254، ج 2، اسوه.
فیض الاسلام، خاتون دو سرا، تهران، مرکز نشر اسراء، چاپ دوم، آثار فیض الاسلام، 66، ص 137
ابی الفرج اصفهانی، مقاتل الطالبین، قم، منشورات، چ اول، 1414، ص 119.
زینب قهرمان دختر علی(ع)، ص 7.
زندگانی حضرت فاطمه زهرا(س) و دختران آن حضرت زینب و ام کلثوم (سلام الله علیهما)، ص 271.
همان، به نقل از رساله زینبیه سیوطی
همان، ص 39

1⃣ سلام دادن به شخص مرده نمیرسد؛ پس چرا شما #شیعیان میگویید سلام بر حسین(علیه السلام)؟ باید بگویید حسین رضی الله عنه.

اگر #سلام به شخص مرده نمیرسید؛ پس چرا خداوند در #قرآن می فرماید: “سلام علی ابراهیم” “سلام علی نوح نبی الله”

2⃣ قسم خوردن به امام معصوم #شرک است؛ چرا شما شیعیان میگویید به امام #حسین(علیه السلام) قسم؟

?اگر #قسم خوردن به غیر خدا #شرک است چرا که در قرآن میفرماید: “والشمس” “والضحی” ” والتین"،
پس قسم خوردن به شخصی که مقامش از زیتون و خورشید بالاتر است، اشکالی ندارد.

3⃣ #بوسیدن چیزی که از #کربلا یا #نجف بعنوان #تبرک آورده اند، شرک است؛ چرا شما شیعیان وسایل مقدس را میبوسید؟

?اگر بوسیدن چیزهای مقدس شرک است؛ پس حضرت #یعقوب(علیه السلام) هم نیز مشرک است، زیرا طبق آیه قرآن حضرت یعقوب لباس حضرت #یوسف را #بوسید و به چشمانش کشید و چشمان وی #شفا یافت.

4⃣ امام #حسین(علیه السلام) مرده است و کمک گرفتن از #مرده شرک و حرام است.

قرآن می فرماید: گمان نکنید آنان که در راه خدا شهید شده اند، مرده اند، بلکه زنده هستند.
طبق این آیه امام حسین(علیه السلام) نیز زنده است و همانطور که در زندگی روزمره از خیلی از افراد زنده کمک میگیریم از امام حسین(علیه السلام) کمک گرفتن هم اشکالی ندارد.

اگر امام حسین(ع) علم به شهادت خود داشتند، چرا به کربلا رفتند؟ و اگر علم نداشتند، پس روایاتی که دلالت بر علم ائمه(ع) دارد را چگونه باید توجیه کرد؟

پاسخ آیت الله جوادی آملی :

پاسخ: الف: گاهی شرایط به گونه ای است که آدمی، بناچار برای رسیدن به مقصد و مقصود خویش، هر کاری انجام می دهد؛ حتی اگر بداند به مرگ او می انجامد. رزمندگان اسلام که در دوران دفاع مقدس، برای عبور از میدان مین، بر هم سبقت می گرفتند، می دانستند سرانجام داوطلب شدن و سبقت گرفتن برای رفتن به میدان مین، شهادت آنان است، لیکن چون می دانستند برای دفاع از نظام اسلامی، چاره ای جز این نیست، پا در این میدان بی بازگشت می گذاشتند.

حرکت امام حسین(علیه السلام) به سوی کربلا نیز از این قبیل بود؛ زیرا انحراف در حکومت اسلامی به جایی رسیده بود که اگر قیام عارفانه آن حضرت و یاران باوفایش نبود، اسلام به پایان رسیده بود: «و علی الإسلام السّلام إذ قد بلیت الأمّة براع مثل یزید» و این انحراف، جز با شهادت امام حسین(علیه السلام) قابل اصلاح نبود.

* انواع علم ائمه اطهار(ع)

ب: پیغمبراکرم(صلّی الله علیه وآله وسلّم) و ائمه اطهار(علیهم السلام) از دو علم برخوردارند: علومی که از راههای عادی به دست می آید و علومی که از راههای غیر عادی و غیر متعارف به دست می آید. با توجه به اینکه دنیا نشئه تکلیف است و آن پیشوایان نور نیز همانند سایر مردم، مکلّف به تکالیف الهی بودند، مکلّف به استفاده از علوم غیر عادی نبودند و تنها باید طبق علم عادی رفتار می کردند. البته در مواردی که خداوند به آنها اجازه می داد، از علوم غیر عادی برای اعجاز و اثبات حق بودن دعوت یا دعوا استفاده می کردند. پس استفاده از علوم غیر عادی به اذن خاص الهی بستگی داشت، نه به اراده خودشان. چون آن ذوات نورانی در تمام ابعاد علمی و عملی، معصوم و مصون بودند و اراده آنان تابع اراده الهی بود، هرگز در استفاده از علوم غیر عادی، از امر خداوند سرپیچی نمی کردند. حتی در قضا نیز مأمور بودند که به علم عادی عمل کنند. به همین سبب، پیغمبراکرم(صلّی الله علیه وآله وسلّم) فرمود:

هرگز به قضای من مغرور نشوید و نگویید چون پیغمبر در این نزاع به نفع ما داوری کرد، پس حق با ماست؛ زیرا من نیز در بین شما با شهادت و قسم حکم می کنم؛ درحالی که برخی از شما در اقامه دلیلِ مَحکمه پسند، قوی تر و خوش بیان تر از طرف مقابل خود است. پس هر کسی که من به نفع او حکم کردم، ولی حق با طرف مقابل بود، بداند که قضای من چیزی را تغییر نمی دهد، بلکه او قطعه ای آتش را به خانه خود خواهد برد: «إنما أقضی بینکم بالبیّنات و الأیمان و بعضکم ألحن بحجته من بعض، فأیّما رجل قطعتُ له من مال أخیه شیئاً فإنما قطعتُ له به قطعة من النار». [1]

بنابراین، آگاهی ائمه(علیهم السلام) از سرنوشت غیبی خودشان تکلیف آور نبود. از این جهت از آن علم استفاده نمی کردند؛ مگر در مواردی خاص که از سوی خداوند متعال مأمور استفاده از آن می شدند؛ وگرنه معیار تکلیف، علم عادی بود، نه علم غیر عادی. از این رو، اگر از راههای عادی، به نقشه دشمن پی می بردند و شرایطشان همانند شرایط امام حسین(علیه السلام) نمی بود، حتماً برای خنثی کردن آن، اقدام می کردند. [2]

ج. ابو بصیر از امام(صلّی الله علیه وآله وسلّم)ادق(علیه السلام) نقل کرده است:

هر امامی که نداند به چه مصیبتی گرفتار خواهد شد و چه بر سر او خواهد آمد، چنین کسی، اساساً حجّت خدا بر خلق او نیست: «أیّ إمام لا یعلم ما یصیبه و إلی ما یصیر فلیس ذلک بحجة لله علی خلقه». [3]

در برخی روایات آمده است:

امام معصوم(علیه السلام) به جزئیات آنچه بر سر او خواهد آمد، آگاهی دارد و این آگاهی را از صحیفه ای که در اختیار او قرار می گیرد، کسب می کند و آنگاه که مأموریت های ذکر شده در آن صحیفه به پایان می رسد، می فهمد که عمر او نیز به پایان رسیده است: «… إن لکلّ واحدٍ منّا صحیفة فیها ما یحتاج إلیه أن یعمل به فی مدّته فإذا انقضی مافیها ممّا أُمر به عرف أنّ أجله قد حضر… ». [4]

ماموریت های خداوند به اهل بیت قبل از وفات پیامبر

از امام صادق(علیه السلام) رسیده است:

قبل از وفات رسول اکرم(صلّی الله علیه وآله وسلّم) خدای عزّ و جلّ کتابی را که با مهرهایی از طلا مهر شده بود، بر آن حضرت نازل کرد و گفت: ای محمد! این وصیّت تو به نجبای از اهل بیت توست. پیغمبراکرم(صلّی الله علیه وآله وسلّم) از جبرئیل پرسید: نجبای من چه کسانی هستند؟ جبرئیل گفت: علی بن بی طالب و فرزندان او(علیهم السلام). پیغمبراکرم(صلّی الله علیه وآله وسلّم) آن کتاب را به امیرمؤمنان(علیه السلام) داد و به او فرمود یک مهر آن را باز کند و به آنچه در آن است، عمل کند. امیرمؤمنان(علیه السلام) چنین کرد و سپس آن را به فرزند خود، امام حسن(علیه السلام) داد. او نیز با گشودن مُهری به محتوای آنچه در آن بود، عمل کرد. آنگاه آن را به امام حسین(علیه السلام) داد. او نیز با گشودن مهر مربوط به خود، دید که در آن آمده است: همراه با گروه خود، برای شهید شدن خارج شو که بدون تو شهادت نصیب آنان نخواهد شد و جانت را به خدا بفروش. او نیز چنین کرد و آنگاه کتاب را به علی بن الحسین(علیهماالسلام) داد.

آن حضرت باگشودن مهر مربوط به خود، دید که در آن نوشته شده: سکوت اختیار کن، در منزل خود بنشین و به عبادت پروردگارت بپرداز تا مرگت فرا رسد. او نیز چنین کرد و آنگاه کتاب را به فرزند خود محمدبن علی(علیهماالسلام) سپرد. آن حضرت با گشودن مهر مربوط به خود، این گونه مأموریت پیدا کرد: به مردم حدیث بگو و فتوا بده و از کسی جز خدای عزّوجلّ نترس؛ زیرا کسی توان آسیب رساندن به تو را ندارد. او نیز چنین کرد و سرانجام کار خود را به فرزندش جعفر بن محمّد(علیهماالسلام) سپرد. او نیز با گشودن مهر مربوط به خود، این گونه مأمور شد: به مردم حدیث بگو، فتوا بده و علوم اهل بیت(علیهم السلام) را منتشر کن. پدران صالح خود را تصدیق کن و از کسی جز خدای عزّ و جلّ هراسان مباش؛ زیرا تو در پناه و امان هستی

? هیئت سکولار نداریم …

?هر کس علاقمند به امام حسین (ع) است، یعنی علاقمند به #اسلام_سیاسی است. معنای اعتقاد به امام حسین این است. (امام خامنه ای)