ولَا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتِی حَرَّمَ اللَّـهُ إِلَّا بِالْحَقِّ ۗ وَمَن قُتِلَ مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِیِّهِ سُلْطَانًا فَلَا یُسْرِف فِّی الْقَتْلِ ۖ إِنَّهُ کَانَ مَنصُورًا.(اسراء/33)

و هرگز نفس محترمی که خدا قتلش را حرام کرده مکشید مگر آن‌که به حکم حق مستحق قتل شود و کسی‌که خون مظلومی را به ناحق بریزد ما به ولیّ او حکومت و تسلط بر قاتل داریم پس در مقام انتقام آن ولیّ در قتل و خونریزی اسراف نکند که او از جانب ما موید و منصور است.

امام محمد باقر(علیه السلام) در تفسیر این آیه می‌فرمایند: منظور از این آیه امام حسین می‌باشد؛ زیرا آن بزرگوار مظلومانه شهید شد و ما امامان، خونخواه آن حضرت هستیم. هنگامی که قائم ما قیام کند خون امام حسین را طلب خواهد کرد. او به‌قدری از قتله‌ی امام حسین می‌کشد که خواهند گفت در قتل اسراف می‌کند.(تفسیر عیاشی)