بصیرت به معنى دانایى، بینایى، بینایى دل، هوشیارى، زیرکى و یقین است. (1)
برخى از اهل معرفت مى‏گویند: «بصیرت قوّه قلبى یا نیرویى باطنى است که به نور قدس روشن گردیده و از پرتو آن، صاحب بصیرت، حقایق و بواطن اشیا را در مى‏یابد. (2)
امروزه بصیرت به آگاهی، رشد فکری، خرد ورزی و نگاه دقیق و روشن به امور اطلاق می گردد.
به شهادت قرآن و گواهی تاریخ، مهم ترین عنصر در دینداری و ولایتمداری، شناخت، آگاهی و بصیرت است.
لذا مهم ترین وظیفه ما در عصر غیبت این است که انسان مومن با بالابردن معرفت و شناخت خود، به بصیرت کامل و تعهد دینی برسد. تا مبادا از افرادی باشد که اگر چه به زبان ادعا می کند شیعه است، لیکن در عمل شیعه نباشد.
از این رو در « دعا در غیبت امام زمان » می خوانیم :
« اللَّهُمَّ عَرِّفْنِی نَفْسَکَ فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِی نَفْسَکَ لَمْ أَعْرِفْ نَبِیَّکَ اللَّهُمَّ عَرِّفْنِی رَسُولَکَ فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِی َرسُولَکَ لَمْ أَعْرِفْ حُجَّتَکَ اللَّهُمَّ عَرِّفْنِی حُجَّتَکَ فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِی حُجَّتَکَ ضَلَلْتُ عَنْ دِینِی» . (3)
پی نوشت ها :
1. دکتر محمد معین، فرهنگ فارسى، ج 1، ص 546.
2. دائرة المعارف تشیع، ج 3، ص