#همنوا_با_ابوحمزه #فراز_هشتم
دوستان عزیزم سلام. طاعات و عبادات شما مورد قبول درگاه حضرت دوست. در این شب‌های عزیز دعا برای سلامتی و تعجیل در فرج مولایمان حضرت صاحب الزمان را فراموش نفرمایید. و اما فراز شب هشتم :
وَ لا یَعْتَرِضُ عَلَیْکَ اَحَدٌ فِی تَدْبیرِکَ :
و هیچ کس نمی‌تواند در تدبیر امور به تو اعتراض کند
1- تدبیر امور مخلوقات در اختیار خداست. او که منزّه از ضدّ است، مُبرّای از شریک است، منزّه از جَزاف و گزاف است دلیلی ندارد که کسی به او اعتراض بکند. اصلاً او اعتراض پذیر نیست. چون این چنین است اگر کسی را براند برابر با حکمت می‌داند. لذا در این دعا امام سجاد عرض می‌کند: پروردگارا ! من آن معرفتی که درباره تو دارم اگر یک بار یا ده بار مرا برانی، باز دوباره برمی‌گردم . برای این که آن علل و عوامل نیایش و دعا همچنان پیش من هست. (شرح آیت الله جوادی آملی بر دعای #ابوحمزه_ثمالی )
2- البته خداوند می‌تواند بنده را به هر نوع عذابی و به هر کیفیتی خوار و ذلیل کند و می‌تواند رحم کند هر بنده‌ای را که بخواهد، رحم و عذاب در دست خداوند است، همان‌طورکه در قرآن می‌خوانیم آنجا که خداوند متعال رحم می‌کند حقی نداریم از او سؤال کنیم و آنجا هم که بخشش می‌کند دلیلی بر سؤال نیست، آنجایی جای سؤال است که حق کسی ضایع شود.
فضل و کرم خدا جای سؤال ندارد و هیچ‌کس حق ندارد از فعل خدا سؤال کرده و در حکومت و حکمت خداوند متعال منازعه کند، چرا که هیچ‌کس در امر خداوند شریک نیست و نمی‌تواند دخالت کند بلکه خداوند مستقل است و هر طور که بخواهد انجام می‌دهد.
خداوند، مساوی و شریک، کمک کننده و مزاحم ندارد، کسی توان مقابله در برابر ذات حق را ندارد و نمی‌تواند در حکم او شریک شود، احدی نمی‌تواند در تدبیر الهی که بر خلق و آفرینش خود چه در عالم خلق و چه در عالم عقل دارد اعتراض کند و هیچ کسی دخالتی در تدبیر و مدیریت الهی ندارد.
(شرح آیت الله محمدحسین احمدی فقیه یزدی بر دعای #ابوحمزه_ثمالی

#همنوا_با_ابوحمزه #فراز_هفتم
به نام مهربانی که مهربان‌ترین است و مهربانی و بخشندگی‌اش به من جرأتی داده تا با وجود رفتار زشت خود، باز بر درگاه آستانش زانو بزنم و نامش را بر زبان جاری سازم و دست نیاز به سویش دراز کنم.
دوستان عزیزم و همراهان نازنین شبکه کوثرنت، سلام
سلامی عاشقانه به رفعت و بلندای فرازهای بی‌نظیر دعای ابوحمزه بر مهمانان ماه خدا. آنان که روح و جان خود را در فضای ملکوتی این ماه جلا می‌دهند و توشه یک سال خود را از ساعات و دقایق این ماه گرامی برمی‌دارند. طاعات و عبادات شما در این روزهای گذشته از این ماه عزیز قبول درگاه حضرت حق. میان دعاها و زمزمه‌ها، نمازها و راز و نیازها، دعا برای سلامتی و تعجیل در فرج مولایمان حضرت صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف را فراموش نفرمایید.
و اما فراز هفتم از دعای شریف #ابوحمزه_ثمالی:
و إن عذبت فغیر ظالم : و اگر عذاب هم کنی، ظلم نکرده‌ای
وقتی بیان می‌شود اگر عذاب کنی، این «اگر» عنوان شرطی محقّق به عذاب نیست. چون «إن» چند معنی دارد. به معنی اگر و شاید هم هست. یعنی اگر من را عذاب هم کنی، ظالم نیستی. یعنی شاید هم عذاب نکنی، این‌قدر تو ارحم‌ الراحمین هستی.
پس پروردگار عالم این‌قدر بندگانش را دوست دارد. آن‌وقت از آن‌جا به بعد، اگر عذاب شود؛ چون عذاب حال خود اعمال ماست، چند نوع عذاب صورت می‌گیرد که بیان این‌ها هم از باب تأدیب خود انسان محسوب می‌شود. یک مورد از آن را این‌گونه تعبیر کردند که یعنی لذّت عبادت را نمی‌چشد به هر حال گناه کرده و این، اثر دارد. عذابش چیست؟ حتماً نباید عذاب، یک مصیبت و … باشد، یک عذاب این است که انسان لذّت عبادت و مناجات را نچشد.
حالا این سؤال پیش می‌آید که اگر خدا، ارحم الراحمین است، پس چرا عذاب می‌کند؟!
جواب را خود پروردگار عالم به یک نوعی تبیین فرمودند و آن، این که اصلاً عذاب از ناحیه‌ی خدا نیست. در سوره‌ی فصلت، آیه‌ی 46 پروردگار عالم می‌فرماید: «من عمل صالحا فلنفسه» هر کس عمل صالحی انجام دهد، به نفس خودش برمی‌گردد و نفعش را خودش می‌برد، اعمال صالح ما به درد پروردگار عالم که نمی‌خورد؛ چون او بی‌نیاز مطلق است. نماز ما، روزه‌ی ما و … چه نفعی برای خدا دارد؟! اگر کسی اهل معرفت شد، می‌فهمد که اتّفاقاً لطف خداست که عبادت (نماز، روزه، حج، خمس، جهاد و …) را بر ما تکلیف کرد و بنده‌اش را یله و رها نگذاشت و با این تکالیف، او را رشد داد.
در این‌جا هم پروردگار عالم می‌فرماید: «من عمل صالحاً فلنفسه و من اساء فعلیها» اگر بدی هم کند، باز به خودش ضرر زده است. «و ما ربک بظلام للعبید»، پروردگار عالم هیچ موقع ستمگر بر بندگانش نیست. خدا ظلم نمی‌کند.
این هم که بیان می‌کنیم: «و ان عذبت فغیر ظالم»، اگر مرا عذاب کنی، تو ظالم نیستی، بلکه همان بدی که انجام دادم، به خودم برگشته است.
(سخنرانی آیت الله قرهی در تفسیر دعای ابوحمزه ثمالی)

#همنوا_با_ابوحمزه #فراز_پنجم
به نام آنکه مرا با محبت خویش ادب نمود و با وجود بخل و خساستم مرا از جود و کرمش محروم نساخت. همان که حتی اگر با زبان گناه آلودم بخوانمش مرا از درگاهش رد نمی‌کند. و هم او که رسیدن بر آستانه درگاهش فقط یک قدم است و آن قدم همان است که بر این خود آلوده نهم…
دوستان و همراهان عزیزم سلام. طاعات و عبادات شما عزیزان قبول درگاه حضرت دوست. چاره‌ای نیست جز تحمل ما تا آخر ماه مبارک رمضان. انشاءالله اگر باعث زحمت و کدورت شما هستم به بزرگواری خود عفو بفرمایید.
رسیدیم به پنجمین شب و به فراز پنجم . بهتر دیدم در تکمیل فراز شب قبل، جمله بعدی دعا را بیاورم که می‌فرماید:
وأَنَّکَ لاتَحْتَجِبُ عَنْ خَلْقِکَ إِلاّ أَنْ تَحْجُبَهُمُ الاَعْمالُ دُوَنَکَ :
1- در فراز قبل دیدیم که مسافت رسیدن به حضرت دوست زیاد نیست . و حالا در این فراز می‌فرماید که حجابی هم نیست و اگر حجابی هست، این حجاب همان گناهان بنده است. و برای همین است که دعاها با استغفار شروع می‌شود تا این حجاب برداشته شود. و نیز با شکر آغاز می‌شود چرا که به جا نیاوردن شکر نعمت هم خود حجابی است که با حمد در آغاز دعا این حجاب هم برطرف می‌شود. وقتی که حجاب برطرف شد حالا بنده خواسته اصلی خودش را طلب می‌کند. (انشاءالله در اولین فرصت این قسمت از دعا را بخوانید و ببینید که حضرت بعد از فراز از خداوند چه طلب می‌کند)
2- یعنی تو از نظر خلق پنهان نیستی مگر اینکه اعمال‌شان حجاب انها از تو گردد.
خدای متعال نزدیک تر از ان است که حتی تصورش را بکنیم،یا نزدیکتر از من به من است. واین عجب بین که من از او دورم به تعبیرات ان شاعر دیگر که گفته:
کی رفته‌ای ز دل که تمنا کنم ترا. پنهان نگشته‌ای که هویدا کنم تورا
اما انچه مسلم است و در این دعای عظیم الشأن امده اعمال بد ما باعث دوری از خدا و حقایق عالم شده است،بین ما و خدا حجاب‌های زیادی از حجاب‌های نورانی و ظلمانی قرار دارد،اما امام حجاب اعمال را در اینجا بیان می‌کند، اگر ما گناه نکنیم و اعمال سوء نداشته باشیم به خدا و خلیفه خدا می‌رسیم و در ان تشرف جناب علی ابن مهزیار خدمت امام زمان (ارواحناء فداء)نکته جالبی است وان این که وقتی قاصد حضرت امد به قاصد حضرت گفت:((ارید الامام المحجوب عن العالم ))=من دنبال امامی می‌گردم که محجوب و غایب از دیدگان عالم است.
قاصد گفت:((و ماهو المحجوب عن العالم ولکن حجبه سوء اعمالکم))=آن حضرت محجوب از عالم نیست اعمال بد شما باعث شد که او برای شما حجاب باشد.
گفتم که روی خوبت از من چرا نهان است
گفتا تو خود حجابی ورنه رخم عیان است.
حرف اول و اخر این است که گناه نکنیم (شرح دعای ابوحمزه از حجت الاسلام سید عباس موسوی مطلق )
00000000000

#همنوا_با_ابوحمزه #فراز_ششم
به نام آنکه مرا با محبت خویش ادب نمود و با وجود بخل و خساستم مرا از جود و کرمش محروم نساخت. همان که حتی اگر با زبان گناه آلودم بخوانمش مرا از درگاهش رد نمی‌کند. و هم او که رسیدن بر آستانه درگاهش فقط یک قدم است و آن قدم همان است که بر این خود آلوده نهم و به نام او که میان من و او حجابی نیست جز آنچه من به دست خود میان او و خودم چون حجاب ساخته‌ام…
سلام! سلامی با عطر خوش دعای ابوحمزه در شب‌های مبارک عزیزترین ماه خدا. دوستان عزیزم طاعات و عبادات‌تان مقبول درگاه احدیت. امیدوارم که دعای خیر حضرت صاحب الزمان عج‌الله تعالی فرجه الشریف شامل حال تک‌تک ما در این شب‌های عزیز باشد. در این ساعات و دقایق ارزشمند حضرتش را از دعای خیر برای سلامتی و فرجش فراموش نکنید.
و اما فراز شب ششم، فرازی بس عجیب و تکان دهنده، که گرچه در ابتدا بنده را مقابل پروردگار سراپا لبریز از شرم و خجالت می‌کند. ولی باز به همان رسمی که در فرازهای دعای ابوحمزه فراوان دیده می‌شود، گوئی دست خالق به زیر چانه بنده گنهکار روسیاه سربه‌زیر می‌آید و صورتش را بالا می‌آورد که شرم چرا؟ تو اینک دربرابر معبود نشسته‌ای و میان من و تو حجابی نیست. پس سرت را بالا بگیر. حتی اگر گنهکاری سرت را بالا بگیر. و امام سجاد علیه‌السلام چقدر زیبا در این فراز بنده را از این شرم نجات می‌دهد و راه بازگشت را بر بنده می‌گشاید. آنگاه که می‌فرماید:
فَلَوِ اطَّلَعَ الْیَوْمَ عَلَی ذَنْبِی غَیْرُکَ مَا فَعَلْتُهُ : اگر کسی جزتو از گناهم آگاه می‌شد هرگز آن را انجام نمی‌دادم
بارها برایم پیش آمده که گناهی یا عمل خلافی را مرتکب شدم که حتی اگر احتمال حضور و اطلاع شخص دیگری را می‌دادم از آن عمل دست برداشتم. حال آنکه معبودم و پروردگارم در تمام لحظات حاضر و ناظر من است.
خدایا ! من اگر گناه کردم، معنای حریم شکنی نیست. معنای هتک حرمت ربوبی نیست. پروردگارا! من در برابر دیگران تو را گناه نمی‌کنم. و نه تنها حقّ دیگران را ضایع نمی‌کنم، حقّ خودم را هم در برابر تو ضایع نمی‌کنم. و در حضور دیگران، مشهد و محضر دیگران تو را گناه نمی‌کنم. امّا در حضور تو، تو را گناه می‌کنم. این نه برای آن است که حرمت تو را رعایت نکردم و این نه برای آن است که تو پیش من مُکرّم و مُعزّز نیستی! بلکه برای آن است دیگران اگر بفهمند و ببینند، آبروریزی می‌کنند، مرا کیفر می‌کنند و تو می‌بینی و می‌دانی و عفو می‌کنی! پس سرّ اینکه در حضور دیگران گناه نمی‌کنم و در حضور تو گناه می‌کنم آن است که تو می‌بخشی و آنها نمی‌بخشند. نه برای آن که تو پیش من محترم نیستی حرمت شکنی می‌کنم !
خوب پس اینکه انسان در حضور دیگران گناه نمی‌کند و در حضور ذات أقدس إله گناه می‌کند ، این ممکن است دو گونه باشد: یک عدّه‌ای برای خدا حرمت قائل نیستند، معاذ الله. یک عدّه‌ای برای خدا حرمت قائل‌اند و خدا را ستّار می‌دانند و خدا را غفّار می‌دانند. خدا را حلیم می‌دانند. چنین کسی استحقاق دریافت عفو الهی را دارد. البتّه تعبیر استحقاق نه برای آن است که کسی طلبکار باشد. بلکه به این معناست اگر ذات أقدس إله ببخشد، اینجا مورد روا و جواز و حقّ است .

#همنوا_با_ابوحمزه #فراز_چهارم
و أنَّ الرّاحِلَ إلِیکِ قَرِیبُ المَسافَه
فرمودند: اگر کسی بار سنگین گناه روی دوش او نباشد، بخواهد به طرف خدا ارتحال کند، رحلتی به طرف خدا کند، راه دور نیست. “وَ أنَّ الرّاحِلَ إلِیک قَرِیبُ المَسافَه.” مسافت بسیار نزدیک است . چون یک قدم فاصله است و آن این است که: یک قدم بر خویشتن نِه و آن دِگر در کوی دوست. برای کسی که سالک إلی الله است بیش از یک قدم فاصله نیست. یعنی باید روی خواسته‌های خود پا بگذارد، روی هوی پا بگذارد. وقتی روی هوی پا گذاشت، قدم دوّم را در دالان توحید می‌نهد. یک قدم بر خویشتن نِه و آن دِگر در کوی دوست!
هر کس بخواهد به سمت پروردگار عالم سفر کند و به سوی او حرکت کند، طبعاً ذوالجلال و الاکرام راه را بسیار نزدیک می‌کند. در روایت فرمود: بنده من! تو یک گام به سمت من بردار، من ده گام برمی‌دارم. البته این را از باب تمثیل فرمود؛ یعنی اگر از تو حرکت باشد، مابقی آن من هستم و «قَرِیبُ الْمَسَافَةِ» این است؛ یعنی قصد سفر به سوی خدا و قصد الهی شدن، باید توأم با رحل باشد. وقتی حرکت کردی تمام است.

چرا عنوان رحل و راحل بیان می‌فرماید؟ راحل یعنی کسی که می‌داند همه چیز عاریه است إلّا خودش که حقیقی است. لذا آن کسی که بداند همه چیز عاریه است، قصد حرکت به سوی پروردگار عالم برای او آسان می‌شود و راحت هم حرکت می‌کند. راحل به کسی می‌گویند که دنیا دست و پایش را نمی‌گیرد و وابسته به آن نیست. خیلی مهم است که چیزی عامل توقّف انسان نشود و راحت بتواند حرکت کند. «راحل» یعنی چیزی دست و پا گیر او نباشد.

راحل این‌گونه است، از همه چیز می‌بُرد، لذا بعد مسافت هم دیگر برای او نخواهد بود، «قَرِیبُ الْمَسَافَةِ» است. سفر معنوی این حالت را دارد که «وَ أَنَّ الرَّاحِلَ إِلَیْکَ» هر کس بخواهد به سوی تو سفر کند، طبیعی است که «قَرِیبُ الْمَسَافَةِ» است؛ چون راه مشخّص است. ذوالجلال و الاکرام هم خودش محبّت و لطف می‌کند، اگر بنده‌اش یک قدم بیاید، به تعبیر خودش ده قدم جلو می‌آید و این راه را خیلی نزدیک می‌کند.

فراز سوم در شب سوم :
أَدْعُوکَ یَا سَیِّدِی بِلِسَانٍ قَدْ أَخْرَسَهُ ذَنْبُهُ : آقای من! سیّد من! تو را می‌خوانم، به زبانی که از فرط گناه، لال گردیده است.
1- انسان وقتی به دعا مشغول است، نشانه‌ی این است که زبان او را نبسته‌اند. گاهی زبان انسان را می‌بندند و لال می‌کنند. شاید بگوید: من که دارم حرف می زنم. بله، زبانش به همه چیز باز می‌شود، امّا به دعا مشغول نیست. ای بسا وسط دعا، حواسش این طرف و آن طرف باشد و با رفیقش صحبت کند و … . یا این که در مطالب دیگر می‌آید، امّا در دعا حضور ندارد. می‌فرماید: او را لال کردند و اجازه ندادند که دعا کند. عمری می‌رود و می‌آید یک دعای کمیل، یک دعای ندبه و … نخوانده است. گاهی فرازهایی از آن‌ها به گوشش می‌خورد، امّا ماه‌های مبارک می‌آید و می‌رود، ولی یک دعای افتتاح هم نخوانده است، چه برسد به ادعیّه دیگر.

2-اعتراف به گناه و اعتراف به این که انسان به لسان مذنب، ذوالجلال و الاکرام را می­خواند، لطف و کرامت کریم را بر انسان بیشتر می­کند. وقتی انسان می­آید در محضر ذوالجلال و الاکرام دعا می­کند، ذوالجلال و الاکرام را خطاب می­کند و عرض حال می­کند گاهی تصوّر می­کند که به زبان معمول است، امّا اگر اقرار کند که خدایا! می‌­دانم من لایق نیستم و با این لسان مذنب، با این زبانی که گناه او را لال کرده، دیگر نه می­‌تواند تو را صدا بزند، نه حال دعا دارد، نه وضع دعا دارد، نه روح دعا دارد، محضر مبارکت آمدم که تو را بخوانم، آن وقت این‌جا که لطف پروردگار عالم به بشر بیشتر هست.

به نظر میاد که در این فراز باید درباره گناهان زبان صحبت کنیم. اگر دوستان شرح دیگری از این فراز به دستشون رسید توی پیام ها بفرستند. با تشکر

همنوا_با_ابوحمزه #فراز_دوم

«وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَسْأَلُهُ فَیُعْطِینِی وَ إِنْ کُنْتُ بَخِیلاً حِینَ یَسْتَقْرِضُنِی‏ :
خدایی را حمد میکنم که هر چه از او خواستم به من میدهد و
اگر خود خدا از من قرض بخواهد بُخل می ورزم!!! »

چقدر جالب !!! خودبه خود یاد این فراز دعای مقاتل بن سلیمان افتادم که می فرماید:« إِلَهِی إِذَا لَمْ أَسْأَلْکَ فَتُعْطِیَنِی فَمَنْ ذَا الَّذِی أَسْأَلُهُ فَیُعْطِینِی : خدایا! آنگاه که از تو نخواهم که به من عطا کنى پس کیست که از او درخواست عطا کنم؟ »
سوال برایم پیش آمد چرا از واژه اعطاء استفاده فرمودند؟
این پاسخ زیبا را یافتم؛
اعطاء تملیک از روى تفضل و بمقدار استعداد گیرنده و کرامت دهنده است، این اعطاء بى ‏پایان مى‏ باشد و پیوسته افزایش مى ‏یابد.(1)
وقتی عطا کننده، به تعبیر قرآن«بارّ، صمد، اکرم، رحمن، رحیم، رازق، رؤف، عفو، غنی، مالک، کریم، وهاب، واسع و ودود» یا به تعبیر زیبای مولای متقین « مَوْلى، مالِک، عَزیزُ، خالِق، عَظیمُ، قَوِى، غَنِى، مُعْطى، حَى، باقى، دائِمُ، رازِق، جَوادُ، مُعافى، کَبیر، هادى، رحْمن، سلْطان، دلیل، غَفُور، غالِب، رب، مُتَکَبر»باشد خوشا بحال عطیه گیرنده هر چند « عَبْد، ممْلُوک، ذلیل، مَخْلُوق، حَقیر، ضعیف، فَقیر، سائِل ، مَیت، فانى، زائِل ، مَرْزُوق، بَخیل، مُبْتَلى، صغیر، ضّاَّلّ، مَرْحُوم، مُمْتَحَن، مُتَحَیر، مُذْنِب، مَغْلُوب، مَرْبُوب، خاشِع » است.
خوشا به حال من که بنده ی چنین خدایی هستم
مولای یا مولای انت الجواد وانا البخیل وهل یرحم البخیل الا الجواد
(1)پرتوى از قرآن، ج‏4، 277

#همنوا_با_ابوحمزه #فراز_اول
اولین فراز از دعای ابوحمزه که برای شب اول ماه مبارک رمضان در نظر گرفته‌ایم همان جمله نخستین دعاست که می‎فرماید:
إِلَهِی لاَ تُؤَدّبنِی بِعُقُوبَتِک
«ای پروردگار من! ای خدای من!
مرا أدب نکن به عقوبتی که به من میکنی»

#تلخند_سیاسی
? ناصرالدین‌شاه قاجار در ماه مبارک #رمضان نامه ای به مرجع تقلید آن زمان #میرزای_شیرازی به این مضمون نوشت:

? که من وقتی روزه میگیرم از شدت گرسنگی و تشنگی عصبانی میشوم و ناخودآگاه دستور به قتل افراد بیگناه میدهم؛ لذا جواز روزه نگرفتن مرا صادر بفرمایید!

☺ آیت الله العظمی میرزای شیرازی درجواب ناصرالدین شاه نوشت:
بسمه تعالی
حکم خدا قابل تغییر نیست. لکن حاکم قابل تغییر است. اگر نمی‌توانی به اعصابت مسلط شوی از مسند حکومت پایین بیا تا شخص با ایمانی در جایگاه تو قرار گیرد و خون مومنین بیهوده ریخته نشود!

✍ این ?#حکایت، حکایت برخی از این #مسئولین دون پایه ست!
یکی به اینها بگه اگر نمی‌تونید مشکلات مردم رو حل کنید حداقل جای خودتون رو به کسی بدید که چاره ساز باشد نه مشکل ساز…! ?
نمایش کمتر

جملات قصار رهبری درباره ی جنگ نرم

? جنگ نرم، صحنه رویارویی دروغ های بزرگ باواقعیت های تردیدناپذیراست .

? دراین جنگ نرم،کافی است هواداران جبهه حق بیدارباشندو بیکار ننشینند چراکه زبان حق همیشه مؤثرتراز زبان باطل است.

? فرهنگ یک سیستم است و دارای انواع و اجزائی است و مهندسی فرهنگ به عنوان یک مهندسی سیستم باید انجام پذیرد .

? فرهنگ یک جامعه، اساس هویت آن جامعه است .

? جنگ نرم یعنی ایجاد تردید در دلها و ذهنهای مردم .

? یکی از ابزارها در جنگ نرم این است که مردم را در یک جامعه نسبت به یکدیگر بدبین کنند

? در جنگ روانی و آنچه که امروز به او جنگ نرم گفته میشود در دنیا، دشمن به سراغ سنگرهای معنوی می‌‌آید که آنها را منهدم کند؛

? مؤثرترین سلاح بین‌‌المللی علیه دشمنان و مخالفین، سلاح تبلیغات است؛

? من برنامه های استکبار جهانی علیه ملت ایران را در سه جمله خلاصه می کنم اول: جنگ روانی، دوم جنگ اقتصادی و سوم: مقابله با پیشرفت و اقتدار علمی.

خب دوستان طلبه نظرتون چیه؟
آیا تصمیم گرفتین که هرکدوم از شما به سهم خودتون نقشی در کارهای فرهنگی داشته باشین
حوزه ی اختیاراتتون تا چه حده ؟ و چقدر در این حوزه تلاش میکنین
بگین لطفا ?☺ در ضمن از کنار این جملات رهبر به سادگی نگذرین هر یه جمله دریایی مفهوم داره و همین جملات به شما برنامه میده که چکار کنین